ARA Almirante Brown
ARA Almirante Brown to rakietowy niszczyciel Marynarki Wojennej Argentyny, klasyfikowany jako typ Almirante Brown (MEKO 360), który rozpoczął swoją służbę w 1983 roku. Został zbudowany w niemieckiej stoczni Blohm + Voss w Hamburgu, w towarzystwie trzech jednostek bliźniaczych. Okręt ma numer burtowy D 10.
Pełna wyporność jednostki wynosi około 3360 ton, a jej napęd stanowią turbiny gazowe, które umożliwiają osiąganie prędkości przekraczającej 30 węzłów. Główne uzbrojenie składa się z uniwersalnego działa kal. 127 mm, ośmiu wyrzutni pocisków przeciwokrętowych MM40 Exocet oraz wyrzutni pocisków przeciwlotniczych krótkiego zasięgu Aspide. Okręt może przenosić do dwóch śmigłowców.
Budowa
ARA „Almirante Brown” był pierwszą z czterech jednostek typu MEKO 360, znanym w Argentynie jako typ Almirante Brown, które zamówiono 11 grudnia 1978 roku w stoczni Blohm + Voss. Należały one do modułowej rodziny uniwersalnych okrętów różnej wielkości opracowanej na eksport przez tę stocznię.
Stępkę pod budowę okrętu położono 8 września 1980 roku, wodowanie miało miejsce 28 marca 1981 roku. Okręt został ukończony i przekazany Argentynie 23 stycznia 1983 roku w Hamburgu, a banderę podniósł po raz pierwszy 2 lutego 1983 roku. Otrzymał nazwę „Almirante Brown” na cześć największego bohatera marynarki Argentyny, jako dziewiąty okręt w historii kraju.
Skrócony opis
Opis ogólny
Wyporność okrętu jest zazwyczaj podawana jako standardowa 2900 ton oraz pełna 3360 ton. Nowsze dane wskazują na wyporność standardową 2947 ton i pełną 3667 ton. Długość całkowita wynosi 125,9 m, a długość między pionami to 119 m. Szerokość wynosi 14 m, a maksymalne zanurzenie to 5,8 m.
Załoga liczy 200 osób, w tym 26 oficerów.
Napęd stanowią cztery turbiny gazowe w układzie COGOG, które napędzają dwie śruby. W skład układu wchodzą dwie turbiny mocy bojowej Rolls-Royce Olympus TM3B oraz dwie turbiny marszowe Rolls-Royce Tyne RM1C. Turbiny mocy bojowej rozwijają łączną moc 51 800 hp (38 627 kW), a turbiny marszowe 10 200 hp (7606 kW). Maksymalna prędkość okrętu wynosi 30,5 węzła, a zasięg przy prędkości ekonomicznej 18 węzłów to 4500 mil morskich.
Uzbrojenie
Uzbrojenie ARA „Almirante Brown” jest zgodne z innymi jednostkami tego typu. Główne uzbrojenie rakietowe obejmuje osiem wyrzutni pocisków przeciwokrętowych MM 40 Exocet, o zasięgu do 70 km i głowicy o masie 165 kg. Wyrzutnie są zorganizowane w dwóch blokach po cztery, umieszczone na pokładzie nadbudówki przed kominem. Przeciwlotnicze uzbrojenie rakietowe, służące do bliskiej obrony, to kontenerowa ośmioprowadnicowa wyrzutnia Selenia Albatros dla pocisków Aspide, z zapasem 24 pociski. Zasięg tych pocisków wynosi do 13 km, a masa głowicy to 30 kg.
Główne uzbrojenie artyleryjskie to automatyczne działo kal. 127 mm OTO Melara o długości lufy 54 kalibry (L/54), umieszczone w wieży na dziobie. Działo strzela pociskami o masie 32 kg, z donośnością do celów morskich 23 km oraz do celów powietrznych 7 km, przy szybkostrzelności 45 strz/min. Dodatkowo, okręt ma osiem automatycznych armat przeciwlotniczych 40 mm Breda/Bofors L/70, umieszczonych w czterech dwudziałowych wieżach. Strzelają one pociskami o masie 0,96 kg, z donośnością do celów morskich 12,6 km i do celów powietrznych 4 km, przy szybkostrzelności 300 strz/min. Okręt ma również dwa działka kal. 20 mm Oerlikon. Ogień z armaty uniwersalnej kierowany jest radarem, natomiast ogień dział przeciwlotniczych dwoma dalocelownikami radarowo-optronicznymi.
W zakresie uzbrojenia podwodnego okręt dysponuje sześcioma wyrzutniami torpedowymi ILAS 3 kal. 324 mm, z zapasem 18 torped. Wystrzeliwane są z nich torpedy Whitehead A 244/S, o zasięgu do 7 km. Wcześniejsze publikacje wskazywały na torpedy Mk 46.
Okręt może przenosić do dwóch śmigłowców, głównie do walki z okrętami podwodnymi. W przeszłości korzystano z francuskich śmigłowców SA-319B Alouette III, a od przełomu XX/XXI wieku z AS 555 Fennec, w liczbie jednego na okręt. Okręty były także przystosowane do operacji z SH-3 Sea King od 2005 roku.
Wyposażenie
Jednostki typu Almirante Brown są wyposażone w radary: Signaal DA08A do dozoru ogólnego, Signaal ZW06 do dozoru nawodnego, Decca 1226 nawigacyjny, Signaal STIR do śledzenia celów i Signaal WM25 do kierowania ogniem. Do kierowania ogniem działek 40 mm służą dwa dalocelowniki radarowo-optroniczne Signaal LIROD. Okręty dysponują sonarem Atlas Elektronik 80 (DSQS-21BZ) w kadłubie do wykrywania celów podwodnych oraz systemem informacji bojowej Signaal SEWACO.
W zakresie walki elektronicznej, okręty mają systemy rozpoznania i przeciwdziałania Sphinx i Scimitar, podwójną wyrzutnię pułapek CSEE Dagaie, dwie 20-lufowe wyrzutnie celów pozornych Breda 105 mm SCLAR oraz holowany wabik przeciwtorpedowy Graseby G1738.
Służba
ARA „Almirante Brown” przybył pierwszy raz do Argentyny 21 marca 1983 roku. Po wejściu do służby, dołączył do 2 Dywizjonu Niszczycieli, który później przemianowano na Dywizjon Niszczycieli. Okręt stacjonował w Puerto Belgrano.
Niszczyciel uczestniczył w licznych ćwiczeniach i operacjach morskich, w tym międzynarodowych. Pod koniec 1990 roku włączył się do zespołu okrętów argentyńskich działających na wodach Zatoki Perskiej w ramach międzynarodowej koalicji antyirackiej.
W 2005 roku okręt zakończył dwuletni remont i modernizację, która dostosowała go do bazowania śmigłowca SH-3 Sea King.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995. Robert Gardiner, Stephen Chumbley (red.). Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
Jane’s Fighting Ships 1986-87. John Moore (red.). Londyn: Jane’s Publishing Company, 1986. ISBN 0-7106-0828-4. (ang.).
Jane’s Fighting Ships 2002–2003. Stephen Saunders (red.). Jane’s Information Group Ltd, 2002. ISBN 0-7106-2432-8. (ang.).
IHS Jane’s Fighting Ships 2015–2016. Stephen Saunders (red.). IHS, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).
John Jordan: An illustrated guide to modern destroyers. Londyn: Salamander Books, 1986. ISBN 0-86101-203-8.