A Programming Language (APL)
A Programming Language (APL) to język programowania wysokiego poziomu, który wyróżnia się zwięzłością oraz zdolnością do generowania macierzy. Został stworzony przez Kennetha E. Iversona w połowie lat 60.
Język ten znajduje zastosowanie na różnych platformach, od mikrokomputerów po maszyny mainframe, i jest używany do tworzenia modeli matematycznych. APL jest głównie językiem interpretowanym, ale dostępne są również kompilatory tego języka.
APL wykorzystuje znakowe symbole i przed wprowadzeniem graficznych interfejsów użytkownika wymagał specjalistycznego oprogramowania lub zmodyfikowanej pamięci ROM, aby umożliwić komputerowi ich wyświetlanie.
Pierwsze podejście firmy IBM do komputerów mniejszych niż mainframe, czyli model IBM 5100, miał w wielu wersjach wbudowaną obsługę APL, jako dodatek do BASIC-a lub jako samodzielny język. Do momentu premiery w 1975 roku, APL był głównie używany na komputerach mainframe, więc IBM 5100 zawierał emulację S/360. Był to w zasadzie wersja biurkowa IBM S/360, która mogła uruchamiać jedynie APL, albo APL i BASIC, lub tylko BASIC.