AN/MPQ-53
AN/MPQ-53 to amerykański mobilny radar umieszczony na kołowej platformie samochodowej, który stanowi część taktycznego systemu obrony powietrznej MIM-104 Patriot. Jest to radar z fazowaną siecią antenową, operujący w zakresie częstotliwości od 4 do 8 GHz (3,75-7,5 cm). Jego działanie kontrolowane jest przez cyfrowy komputer w bojowym centrum zarządzania systemu Patriot, znanym jako AN/MSQ-104 ECS (Engagement Control Station). Radiolokator zainstalowany jest na naczepie i posiada płaską antenę typu ścianowego. Główna część anteny składa się z 5161 elementów promieniujących, z których każdy emituje swoją własną wiązkę elektromagnetyczną w określonym kierunku. Radar jest w stanie monitorować przestrzeń powietrzną w danym sektorze, śledząc równocześnie od 90 do 125 celów oraz naprowadzając do 9 pocisków na różne cele.
Po wystrzeleniu pocisku, system antenowy i kierowania jest naprowadzany na cel za pomocą komend przesyłanych z radaru, a pocisk przechwytuje odbitą od celu wiązkę radarową. Należy jednak zaznaczyć, że pocisk MIM-104 nie kieruje się samodzielnie na cel, lecz przesyła dane o jego lokalizacji do 251-elementowego odbiornika umieszczonego w prawym dolnym rogu stacji radarowej. Informacje o lokalizacji celu oraz pocisku są wykorzystywane przez system komputerowy ECS do precyzyjnego generowania sygnałów kierujących pociskiem, co pozwala na jego kontrolowanie aż do momentu detonacji zapalnika.
Radar jest wyposażony w interrogator do identyfikacji swój-obcy (IFF) AN/TPX-4760(V)7, który współpracuje z systemami odzewowymi. Antena interrogatora ma podłużny kształt i znajduje się pod głównymi elementami anteny. Dodatkowo, pięć mniejszych anten, składających się z 51 elementów, generuje sygnały tłumiące niepożądane zakłócenia, które mogą pojawiać się wraz z głównym impulsem. Ze względu na to, że stacja MPQ-53 nie emitować sygnałów jednostajnie, lecz wysyła powtarzające się pseudolosowo paczki impulsów na zmiennych częstotliwościach nośnych (w zakresie 4-8 GHz), są one łatwe do odseparowania od zakłóceń generowanych przez wrogie urządzenia. Dodatkowo, system radarowy analizuje sygnały zakłócające, co wspomaga naprowadzanie pocisków na źródło zakłóceń.
Zasięg radaru wynosi od 35 do 50 km dla obiektów znajdujących się na wysokości 50-100 metrów; do 170 km dla obiektów powietrznych, takich jak samoloty myśliwskie, znajdujących się na wysokości 1000-2000 metrów. Radar ma możliwość przełączania się na jedną z 32 sekwencji pracy, które wykorzystują 54 różne zakresy działania, skupiając się głównie na zabezpieczeniach przed zakłóceniami. Przełączanie odbywa się bez opóźnień. Sektor śledzenia wynosi 60° od głównej osi radaru (prostopadłej do anteny), a cel może być wykryty w sektorze ±45° od osi obserwacji. W razie potrzeby, radar można szybko obrócić.
Radary tego typu mają zdolność do pracy w sieci, co pozwala na wymianę danych pomiędzy radarami różnych baterii. Umożliwia to działanie poszczególnych baterii Patriot nawet przy kilku wyłączonych radarach, a także przygotowanie danych do strzału, które mogą być przesyłane za pomocą systemów JTIDS class 2M lub ADDS do wyrzutni wchodzących w skład innych baterii Patriot, a także do wyrzutni innych systemów przeciwlotniczych i antybalistycznych, takich jak lądowy THAAD czy morski AEGIS. Synchronizacja pracy radarów pozwala na przetwarzanie sygnałów odbitych od celu emitowanych przez sąsiednie radary, co ułatwia wykrywanie i śledzenie samolotów wykonanych w technologii stealth, które charakteryzują się obniżoną wykrywalnością radarową.
W systemie Patriot PAC-3, radar AN/MPQ-53 został zastąpiony przez jednostkę radiolokacyjną AN/MPQ-65, w której znacznie poprawiono możliwości wyszukiwania i wykrywania zagrożeń, wprowadzono nowocześniejszy system identyfikacji IFF oraz zwiększono efektywność przechwytywania.
Bibliografia
Bogdan Zdrodowski: Obrona Przeciwrakietowa. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej Wydział Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, 1999. Brak numerów stron w książce.