Amoralny familizm
Amoralny familizm to zestaw zasad dotyczących postępowania życiowego, który najczęściej występuje w ubogich społecznościach. Jest to specyficzna postawa obronna, mająca na celu wsparcie bliskich w trudnych sytuacjach, kiedy zapewnienie podstawowych potrzeb życia rodzinie staje się skomplikowane lub wręcz niemożliwe.
Pojęcie to zostało wprowadzone przez amerykańskiego socjologa i politologa, Edwarda C. Banfielda, w 1958 roku, w jego pracy zatytułowanej Moralne podstawy zacofanego społeczeństwa (The Moral Basis of a Backward Society). Banfield oparł swoje obserwacje na analizie ubogich miejscowości w południowych Włoszech.
Przejawy amoralnego familizmu można dostrzec w silnym przekonaniu, że uczciwość i moralne postępowanie są słuszne jedynie w relacjach z członkami rodziny, co prowadzi do wyraźnego podziału na „nas” (swoich) oraz „ich” (obcych). Zaufanie można pokładać tylko w bliskich. Taki sposób postrzegania moralności zakłada, że stosuje się zupełnie różne zasady wobec krewnych i osób spoza rodziny. Banfield podkreślił to w swoich słowach: Maksymalizuj doraźne materialne korzyści rodziny, zakładając, że wszyscy postępują tak samo. Tego typu postawa staje się bardziej powszechna w okresach wojen, kryzysów, rewolucji oraz rządów totalitarnych.
== Przypisy ==
