Ammophiletea
Jest to syntakson na poziomie klasy, który obejmuje pionierskie zbiorowiska wydm nadmorskich, tworzące charakterystyczną roślinność psammofityczną białej wydmy. W Polsce głównie reprezentowany przez zespół Elymo-Ammophiletum arenariae. Te zbiorowiska odgrywają kluczową rolę w procesie stabilizacji ruchomych piasków na nadmorskich wydmach (w systemie Natura 2000 – siedlisko przyrodnicze nr 2110 i 2120).
Charakterystyka
Siedlisko
Obszary nadmorskie z piaszczystym podłożem, w których na niewielkiej głębokości znajduje się słona woda gruntowa, to typowe środowisko dla białych wydm.
Charakterystyczna kombinacja gatunków:
- ChCl., ChO.: wydmuchrzyca piaskowa Elymus arenarius, mlecz polny Sonchus arvensis.
Podkategorie syntaksonomiczne:
- O. (rząd zespołów): Ammophiletalia
- All. (związek zespołów): Agropyro-Honkenyion peploidis
- Ass. (zespół roślinności): Honkcenyo-Agropyretum juncei – halofilne zbiorowisko pionierskie wydm pierwotnych
- All. Ammophilion borealis
- Ass. Elymo-Ammophiletum – niehalofilne trawiaste zbiorowisko pionierskie wydm białych
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Czesław Wysocki, Piotr Sikorski: Fitosocjologia stosowana. Warszawa: Wydawnictwo SGGW, 2002. ISBN 83-7244-346-7. Brak numerów stron w książce.
- Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4. Brak numerów stron w książce.
- A. Scamoni: Wstęp do fitosocjologii praktycznej. Warszawa: PWRiL, 1967, s. 247.
