Ammonici – plemię aramejskie
Ammonici to starożytne plemię aramejskie, które w XII wieku p.n.e. osiedliło się na obszarze Zajordania, na północny wschód od Moabu, pomiędzy lewym dopływem Jordanu (Jabbokiem) a rzeką Arnon na południu. Ich kraj nazywany był Ammonem.
Zgodnie z Biblią, plemię to wywodzi się od Ben-Ammiego, syna młodszej córki Lota, który po ucieczce z Sodomy ukrył się w górach z dwiema córkami. Córki postanowiły upić ojca, a z ich kazirodczego związku powstali protoplaści Ammonitów i Moabitów (Rdz 19,30-38).
W czasach, gdy Izraelici nie mieli jeszcze własnego państwa, Ammonici byli już rządzeni przez króla, który mieszkał w Rabbie (dzisiejszy Amman). W okresie Sędziów militarna ekspansja Ammonitów prowadziła do konfliktów z Izraelitami, zwłaszcza tymi zamieszkującymi Gilead, ale również zapuszczali się do Przedjordania (z którym miał walczyć Jefte). Gdy w Izraelu zaczynała powstawać monarchia, Ammonici oblegli Jabesz, ale zostali pokonani przez Saula. W czasach Dawida zniewaga, jaką król Ammonitów, Chanun, zadał izraelskim posłom, stała się pretekstem do wojny, w wyniku której Ammon został podbity. Dawid nałożył na swoją głowę koronę, którą zdjęto z głowy Milkoma, bóstwa Ammonitów, co można interpretować zarówno jako koronowanie się na króla Ammonitów, jak i symboliczne objęcie władzy. Prawdopodobnie Dawid ustanowił namiestnika z rodziny królewskiej Ammonitów.
Dzięki królowi Salomonowi w Izraelu pojawił się kult ammonickiego bóstwa Milkoma. Po jego śmierci Ammonici stali się niezależni i często prowadzili politykę wrogości wobec Izraela. W 853 p.n.e. król ammonicki Ba’sa brał udział w koalicji, która walczyła z Asyryjczykami w bitwie pod Karkar. W czasach rządów Azariasza i Jotama Ammonici płacili Judzie trybut. Od VIII wieku znajdowali się pod dominacją Asyrii, co przyniosło im okres rozkwitu, gdyż czerpali zyski z handlu. Kultura asyryjska miała znaczący wpływ na życie codzienne Ammonitów.
Po upadku Asyrii Ammonici zostali podporządkowani państwu nowobabilońskiemu. Razem z wojskami Nabuchodonozora walczyli z Judą, ale ich polityka wobec Babilonii stała się nieprzyjazna. Król Baalis zlecił zamordowanie babilońskiego namiestnika Judei, Godoliasza. Wraz z Moabem i Edomem stawili opór Babilończykom, jednak ponieśli klęskę, a ich państwo przestało istnieć. Po pokonaniu Babilończyków przez Cyrusa II Ammonici stali się poddanymi perskimi, a później dostali się pod wpływy helleńskie. W trakcie powstania Machabeuszów przeciwko nim walczył Juda Machabeusz. W 64 p.n.e. Ammonici znaleźli się pod panowaniem rzymskim.
== Uwagi ==
== Przypisy ==
== Bibliografia ==
Alfred Tschirschnitz: Dzieje ludów biblijnych. Wyd. I. Warszawa: M. Sadren i S-ka, 1994, s. 149-150. ISBN 83-86340-00-3.
