Ammon Hennacy

Ammon Ashford Hennacy

Ammon Ashford Hennacy (24 lipca 1893, Negley – 14 stycznia 1970, Salt Lake City) był amerykańskim działaczem społecznym, anarchistą oraz pacyfistą; był członkiem Catholic Worker Movement oraz Robotników Przemysłowych Świata.

Życiorys

Urodził się w Negley jako syn Benjamina Frankina Hennacy i Elizy Eunice Fitz Randolph, którzy wyznawali kwakryzm. Ammon dorastał jako baptysta. W ciągu trzech lat studiował w trzech różnych uczelniach: w 1913 roku w Hiram College w Ohio, w 1914 na Uniwersytecie Wisconsin w Madison oraz w 1915 na Uniwersytecie Stanu Ohio.

W tym okresie Hennacy był członkiem Socjalistycznej Partii Ameryki i, jak sam przyznał, „brał udział w ćwiczeniach wojskowych, by nauczyć się zabijać kapitalistów”. Pełnił również funkcję sekretarza Międzyuczelnianego Towarzystwa Socjalistycznego w Hiram College.

Po wybuchu I wojny światowej Hennacy spędził dwa lata w więzieniu w Atlancie w Georgii za odmowę służby wojskowej. W więzieniu jedyną książką, którą miał prawo czytać, była Biblia. Te doświadczenia skłoniły go do radykalnej zmiany poglądów; stał się chrześcijańskim pacyfistą i chrześcijańskim anarchistą. W wyniku tego przeprowadził strajk głodowy, co skutkowało ośmioma miesiącami spędzonymi w izolatce.

W 1919 roku Hennacy ożenił się z Selmą Melms na mocy prawa zwyczajowego. Opisał ją później jako „córkę socjalistycznego szeryfa z Milwaukee, liderkę Yipsels (młodych socjalistów) oraz sekretarza prezydenta Państwowej Federacji Pracy”.

W maju 1920 roku Hennacy ukończył Rand School of Social Science, prowadzoną przez Socjalistyczną Partię Ameryki. Rok później małżeństwo Hennacy rozpoczęło podróż po Stanach Zjednoczonych, odwiedzając 48 stanów. W 1925 roku zakupili gospodarstwo, a w 1931 Ammon podjął pracę socjalną w Milwaukee, gdzie założył jeden z pierwszych związków zawodowych pracowników socjalnych. W tym czasie na świat przyszły ich dwoje dzieci.

W 1952 roku przyjął chrzest jako rzymski katolik z rąk księdza Marion Casey w kościele św. Anastazji, a jego matką chrzestną została Dorothy Day. W następnym roku przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie objął stanowisko zastępcy redaktora w „Catholic Worker”. Uczestniczył w wielu protestach i pikietach w mieście. W tym czasie napisał krytyczną recenzję książki Witness, wspomnień Whittakera Chambersa. Później wyrażał również swoje zastrzeżenia wobec osoby, której żonę, Esther Shemitz, znał z Rand School of Social Science.

W 1961 roku Hennacy osiedlił się w Utah i założył Joe Hill House of Hospitality w Salt Lake City. W trakcie pobytu w Utah podejmował protesty i strajki głodowe przeciwko karze śmierci oraz finansowaniu wojen z podatków. Po rozwodzie z Selmą w 1964 roku, w następnym roku poślubił swoją drugą żonę, Joan Thomas. W tym samym roku opuścił Kościół rzymskokatolicki, choć wciąż określał siebie jako „bezkościelnego chrześcijanina”. W swoich refleksjach dotyczących powodów odejścia z Kościoła pisał, że „Paweł zepsuł przesłanie Chrystusa”. Ten esej, wraz z innymi tekstami, opublikowano w książce The Book of Ammon w 1965 roku, która zdobyła uznanie za swoje „diamenty wnikliwości i mądrości”, ale była także krytykowana za chaotyczny styl.

W 1968 roku Hennacy zakończył swoją działalność w Joe Hill House of Hospitality i skupił się na dalszych protestach oraz pisaniu. Jego druga i ostatnia książka – The One-Man Revolution in America – została wydana w 1970 roku i składała się z siedemnastu rozdziałów, z których każdy poświęcony był innemu amerykańskiemu aktywiście, w tym Thomasowi Paine, Williamowi Lloydowi Garrisonowi, Johnowi Woolmanowi, Dorothy Day, Eugene Debsowi, Malcolmowi X, Mother Jones, Clarence’owi Darrow oraz Albertowi Parsons.

Ammon Hennacy zmarł z powodu ataku serca 14 stycznia 1970 roku. Zgodnie z jego życzeniem, jego ciało zostało skremowane, a prochy rozsypano na grobach anarchistów Haymarket na cmentarzu Waldheim w Chicago.

Poglądy etyczne i polityczne

Ammon Hennacy był pacyfistą, chrześcijańskim anarchistą oraz zwolennikiem praktyki non-resistance. Był bardzo krytyczny wobec tego, co określał jako „kościół instytucjonalny”, a także wobec kapitalizmu.

Był abstynentem, nie palił i nie spożywał mięsa. Duża część jego działań aktywistycznych koncentrowała się na sprzeciwie wobec wojen, broni jądrowej oraz kary śmierci.

Hennacy nigdy nie uiścił federalnego podatku dochodowego, z którego część przeznaczana była na wojsko i państwowe wojny. Żył w dobrowolnej prostocie, wierząc w swoją „jednoosobową rewolucję” przeciwko przemocy, grzechowi i przymusowi. Odmówił również uznania legitymacji sądownictwa. Dorothy Day stwierdziła: „Tołstoj, Gandhi oraz Jezus byli jego nauczycielami”.