B 53 to oznaczenie nadane przez Berliner Verkehrsbetriebe dla serii 50 wagonów doczepnych, które zostały wyprodukowane dla Berlina w zakładach VEB Waggonbau Ammendorf.
Historia
Na początku lat 50. XX wieku berliński tabor tramwajowy był znacznie przestarzały w wyniku skutków wojennych. BVG, chcąc unowocześnić swoje tramwaje, przystąpiło do wymiany nadwozi. W latach 1950–1951 zakupiono 40 wagonów doczepnych typu LOWA ET50 oraz przegubowy wagon trzyosiowy BEL 50. Chociaż pierwszym zakupionym składem wagonów czteroosiowych był TDE 52/BDE 52 nr 8001+3001, nie przewidywano większej dostawy tych tramwajów, co zmusiło BVG do skoncentrowania się na modernizacji istniejących wagonów dwuosiowych. Wykonano szeroką modernizację tramwaju nr 6144 (typu T 24), zlecając ją zakładom LEW Hennigsdorf. Nowe nadwozie zyskało obniżone fartuchy oraz jednoczęściowe drzwi przesuwne. Do 1955 roku wyremontowano łącznie 75 wagonów silnikowych w zakładach LEW Hennigsdorf i LOWA.
Z myślą o zmodernizowanych wagonach silnikowych, VEB Waggonbau Ammendorf zleciło produkcję 50 wagonów doczepnych, które dostarczono na przełomie lat 1953 i 1954. Otrzymały one oznaczenie B 53: B – Beiwagen, 53 – rok produkcji. Zostały skonstruowane na podstawie projektów z LOWA i Bautzen. W przeciwieństwie do T 24, doczepy z Ammendorfu miały dwuczęściowe drzwi przesuwne. Tarcze hamulcowe umieszczono na środku osi. W 1957 roku doczepa nr 1800II zmieniła numer na 1750III, zwolniony przez BEL 50 (przenumerowany na 1749II).
Modernizacja
Po tym, jak w latach 1959–1964 BVG zmodernizowało swoje tramwaje T 24 na typ Rekowagen (TE 59, BE 59/1 i BE 59/2), w 1964 roku przystąpiono również do remontu doczep B 53. W przeciwieństwie do TE 59 i BE 59, które zachowały oryginalny szkielet, B 53 zyskały nową konstrukcję nadwozia. W modernizacji wykorzystano stare układy hamulcowe i zestawy kołowe, które nie były kompatybilne z innymi Rekowagen. W doczepach nie zamontowano już miejsca dla konduktora, ponieważ wprowadzano system obsługi bezkonduktorskiej. Przebudowane doczepy zostały oznaczone jako BE 64. Dołączano je do składów za wagonami BE 59, argumentując to lepszym działaniem hamulców w tych wagonach. BE 64 wprowadzono do eksploatacji między listopadem 1964 a lutym 1966. Doczepy otrzymały numery z zakresu 2101II–2150II. Po wprowadzeniu nowego schematu numeracji EDV w 1971 roku, na doczepach pojawiły się numery 267 401–450.
Do tej pory żaden z wagonów doczepnych nie zachował się w oryginalnym stanie. Wagon Reko nr 267 428 (dawniej 2128II) przetrwał jako pojazd historyczny w DVN Berlin. Powstał w 1965 roku w wyniku przebudowy wagonu nr 1788II.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Opis na stronie berlin-straba.de
