Amir Sjarifuddin Harahap
Amir Sjarifuddin Harahap (27 kwietnia 1907 w Medan – 19 grudnia 1948 w Surakarcie) był indonezyjskim politykiem socjalistycznym oraz działaczem niepodległościowym. Pełnił funkcję drugiego premiera Republiki Indonezji w latach 1947–1948, a także był ministrem informacji (1945–1946) oraz ministrem obrony (1945–1948).
Życiorys
Po utworzeniu pierwszego rządu Republiki Indonezji, Amir Sjarifuddin objął stanowisko ministra informacji. W tym okresie był liderem Partii Socjalistycznej, która później zjednoczyła się z Partią Komunistyczną. W kolejnych rządach zarządzał Ministerstwem Bezpieczeństwa oraz Ministerstwem Obrony Narodowej. W lipcu 1947 roku został premierem i sprawował tę funkcję do stycznia 1948 roku.
W obliczu przejściowych niepowodzeń w walce o niepodległość przeciwko Holandii, w radzie ministrów zaczęły pojawiać się wzajemne oskarżenia. W wyniku rosnących nacisków, Sjarifuddin zdecydował się na dymisję, a nowym premierem został Mohammad Hatta.
We wrześniu 1948 roku, w niejasnych okolicznościach, w mieście Madiun na Jawie miało miejsce zbrojne wystąpienie przeciwko dominacji sił prawicowych w rządzie. Zostało ono brutalnie stłumione, a czołowi działacze komunistyczni i socjalistyczni, w tym Sjarifuddin, zostali aresztowani i straceni.
