Amii Stewart, właściwie Amy Nicole Stewart (ur. 29 stycznia 1956 w Waszyngtonie), to amerykańska wokalistka muzyki disco oraz tancerka, która zdobyła popularność zwłaszcza we Włoszech, gdzie osiedliła się w latach 80. Jest najbardziej znana z przeboju „Knock on Wood” z 1978 roku.
Życiorys
Dzieciństwo
Amii Stewart przyszła na świat w rodzinie katolickiej jako piąte z sześciu dzieci Mary i Josepha Stewartów. Imię zawdzięcza swojej ciotce Amy. W wieku 9 lat rozpoczęła naukę tańca, inspirując się swoją starszą siostrą Brendą. Zaczęła uczęszczać do Workshops for Careers in the Arts. W młodości słuchała artystów takich jak Dinah Washington, Louis Armstrong, Ray Charles, Mahalia Jackson oraz Nat King Cole, co skłoniło ją do podjęcia decyzji o karierze artystycznej.
Lata 70.
W latach 1975–1976 przeniosła się do Nowego Jorku. Kiedy dołączyła do Actors Equity, istniała już wokalistka o imieniu Amy, więc zmieniła swoje imię na Amii. Rozpoczęła karierę jako piosenkarka disco, która cieszyła się dużą popularnością w USA i Europie w latach 70. W 1978 roku osiedliła się w Londynie. Jej pierwszy singiel, który zdobył międzynarodową popularność, to „Knock on Wood” – cover utworu Eddiego Floyda z 1966 roku. Do promocji piosenki stworzono wideoklip, w którym Amii Stewart wystąpiła w egzotycznym, stylizowanym na egipski, stroju. Singiel „Knock on Wood” zadebiutował na liście Hot 100 magazynu Billboard 27 stycznia 1979 roku, a 21 kwietnia zdobył pierwszą pozycję. Utwór uzyskał status platynowej płyty i był nominowany do nagrody Grammy. W tym samym roku dotarł do miejsca nr 6 w Wielkiej Brytanii i nr 2 w Australii. Był to jedyny amerykański hit nr 1 Amii Stewart, co sprawiło, że w USA zyskała miano artystki jednego przeboju, mimo że kilka jej utworów trafiło do Top 10 i Top 20 dance chart. W 1979 roku wydała album „Paradise Bird”, podsumowujący erę disco, który nie wzbudził dużego zainteresowania w USA, ale kilka singli, takich jak „Jealousy” i „The Letter”, zyskało popularność we Włoszech, Holandii i Wielkiej Brytanii. W 1981 roku ukazał się kolejny album artystki, wydany pod różnymi tytułami: w Europie jako „Images”, a w USA jako „I’m Gonna Get Your Love”.
Lata 80.
W miarę jak popularność disco w USA malała, Amii postanowiła kontynuować swoją karierę w Europie. Przeniosła się do Włoch, gdzie w latach 80. i 90. wykonywała międzynarodowe standardy pop. Na włoskim rynku zadebiutowała w 1983 roku albumem „Amii Stewart”, wydanym przez włoski oddział RCA Records. Na albumie znalazły się utwory takie jak „Working Late Tonight” oraz „Beginning Of The End”, które wpisały się w styl heavy disco, z którym zaczęła być kojarzona. „Working Late Tonight” zaprezentowała jako gość specjalny Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo. Rok 1984 był dla niej udany, gdyż nagrała z Giannim Morandim piosenkę „Grazie perché”, będącą coverem hitu Kenny’ego Rogersa „We’ve Got Tonight”, która zdobyła pierwsze miejsce na włoskiej liście przebojów. Kolejnym sukcesem okazał się singiel „Friends”, nagrany przy współpracy z włoskim kompozytorem i producentem Mike Francisem. Jej popularność podtrzymało następne nagranie „Light My Fire”, cover utworu zespołu The Doors. Amii zaczęła intensywnie uczyć się włoskiego, wynajmując prywatnego nauczyciela, a także wystąpiła w programie rozrywkowym „Tasto matto”, emitowanym przez RAI. W 1986 roku podjęła współpracę z Giorgio Moroderem oraz braćmi Robem i Ferdim Bollandami, co zaowocowało albumem „Amii” z 1986 roku. Single „Time is tight” i „Break These Chains”, utrzymane w stylu electropop, nie wzbudziły jednak większego zainteresowania. Artystka nie była zadowolona z efektów współpracy, określając piosenki albumu jako „bezbarwne”. W 1988 roku wytwórnia RCA Italiana wydała jej kolejny album „Time For Fantasy”, z którego pochodził popularny singiel „Dusty Road”. Na koniec lat 80. Amii rozpoczęła współpracę z Ennio Morricone, a ich wspólne nagrania znalazły się na albumie „Amii Stewart Sings Ennio Morricone”, wydanym w 1990 roku.
Lata 90.
W latach 90. artystka nagrała kilka albumów, w tym „Magic” (1990), „Lady To Ladies” (1992) oraz „The Man I Love” (1995). W lutym 1994 roku wystąpiła gościnnie na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo, gdzie w duecie z Dee Dee Bridgewater zaśpiewała „Why”, cover przeboju Annie Lennox. W 1995 roku ponownie była gościem Festiwalu, prezentując wspólnie z Gilbertem Bécaud i Randy Crawford utwór „September matin”. Dekadę zamknęła albumem „Unstoppable”, który zdobył popularność, szczególnie we Francji.
XXI wiek
23 kwietnia 2001 roku w Rzymie została mianowana ambasadorem dobrej woli UNICEF przez przewodniczącego włoskiego oddziału tej organizacji, Giovanniego Micali.
Wraz z mężem Giampiero założyła wydawnictwo „Perle Nere Edizioni Musicali”, które w 2004 roku wydało cyfrową wersję jej albumu „Lady Day”. W 2005 roku artystka wzięła udział w kampanii wspierającej kobiety afrykańskie, wypuszczając singiel „Walking Africa”. W 2012 roku wydała album „Intense”, który spotkał się z krytyką, na którym zadebiutowała jako autorka tekstów.
Dyskografia
Albumy studyjne
Amii Stewart w ciągu swojej kariery wydała 16 albumów studyjnych, w których śpiewała zarówno po angielsku, jak i po włosku. Album „Images” ukazał się w dwóch wersjach: w Europie jako „Images” i w USA jako „I’m Gonna Get Your Love”.
Single i EP-ki
Debiut Amii Stewart na rynku muzycznym miał miejsce w 1978 roku z singlem „Knock on Wood”, który został wydany w 44 wersjach na całym świecie. Od tego czasu artystka nagrała ponad 60 singli, w tym wiele we współpracy z innymi artystami.
Przypisy
Bibliografia
James Arena: Stars of 80s Dance Pop – The European Edition – rozdział: Amii Stewart. AuthorHouse, 2015. ISBN 978-1-4969-6227-0. (ang.).
Linki zewnętrzne
