Amfion i Zetos w mitologii greckiej
Amfion (gr. Ἀμφίων) oraz Zetos (Ζῆθος) to bliźniacy, będący synami Zeusa oraz tebańskiej królewny Antiopy.
W ich dzieciństwie doświadczyli krzywd ze strony stryja Likosa, a następnie zostali wychowani przez pasterzy w górskich rejonach. Po osiągnięciu dorosłości stanęli w obronie swojej matki, Antiopy, prześladowanej przez żonę Likosa, Dirke, oraz uwięzionej przez stryja. Pomścili jej krzywdy, zabijając Likosa, a jego żonę przywiązali do rogów byka, który ją stratował. Scena ta jest przedstawiona w grupie rzeźbiarskiej Byk Farnezyjski, będącej rzymską kopią dzieła Apolloniosa i Tauriskosa z Tralles z III wieku.
Amfion był nie tylko poetą, ale i muzykiem. Pliniusz uważał go za wynalazcę muzyki. Posiadał niezwykłe umiejętności gry na lirze, którą otrzymał od Apollina. Dzięki swojej grze potrafił oczarować kamienie, które same ułożyły się w mur z siedmioma bramami, odpowiadającymi siedmiu strunom liry. Był mężem Niobe i miał z nią siedem córek oraz siedmiu synów. Po ich tragicznej utracie, z wielkiej rozpaczy odebrał sobie życie.
Zetos z kolei był rolnikiem, pasterzem oraz żołnierzem. Jego żoną była Aedon, córka Pandareosa. Zazdrościła ona Niobe jej licznego potomstwa, a w zamachu mającym na celu uśmiercenie jej najstarszego syna, omyłkowo zabiła własne dziecko.
W starożytności Amfion i Zetos symbolizowali dwie różne strony ludzkiej natury: refleksyjną oraz praktyczną.
Przypisy
