Pionierzy Amerykańscy
Termin „pionierzy amerykańscy” odnosi się do osób w historii Stanów Zjednoczonych, które – w przeważającej mierze w XVIII i XIX wieku – wyruszyły na zachód, na tzw. Dziki Zachód, aby zasiedlać nowe obszary dotychczas zamieszkiwane przez rdzenną ludność.
W miarę upływu czasu, pojęcie Zachodu zaczęło obejmować coraz bardziej odległe tereny, podczas gdy obszary uznawane wcześniej za Zachód stawały się częścią Wschodu. Kluczowym elementem w rozwoju osadnictwa był Akt o domostwach (ang. Homestead Act) z 1862 roku, który przyznawał każdemu obywatelowi lub osobie, która planowała przyjąć amerykańskie obywatelstwo, 65 hektarów niezamieszkałych ziem państwowych (odebranych rdzennym mieszkańcom) oraz umożliwiał ich nabycie po nominalnej cenie po pięciu latach zamieszkiwania.
Do najbardziej znanych amerykańskich pionierów należeli James Bowie oraz Davy Crockett.
