Amerykański bobtail
Amerykański bobtail to rzadka rasa kota domowego, która charakteryzuje się krótkim i grubym („ściętym”) ogonem. Rasa ta powstała w Ameryce w latach 60. XX wieku.
Długość ogona amerykańskiego bobtaila wynosi od około 1/3 do 1/2 długości standardowego kociego ogona. Krótszy i grubszy ogon jest wynikiem mutacji genetycznej, za którą odpowiedzialny jest dominujący gen, podobnie jak w przypadku szczątkowego ogona kota rasy Manx.
Warto zaznaczyć, że rasa ta nie ma nic wspólnego z japońskim bobtailem, mimo zbieżności w nazwie i wyglądzie. Linie hodowlane obu ras są od siebie niezależne, a genetyczne mutacje różnią się: u amerykańskiego bobtaila mutacja jest dominująca, podczas gdy u japońskiego bobtaila ma charakter recesywny.
Amerykańskie bobtaile mają mocną budowę i mogą występować w wersji krótkowłosej oraz długowłosej. Ich sierść jest bardziej kudłata niż puszysta, a kolory oczu i futra są różnorodne. Podczas konkursów kładzie się nacisk na „dziki” pręgowany wygląd, przypominający rudego rysia.
Historia
Pochodzenie amerykańskiego bobtaila jest wciąż niejasne i słabo udokumentowane. Istnieje miejska legenda, która mówi, że rasa ta powstała z krzyżowania domowego kota pręgowanego z dzikim rysiem. Najprawdopodobniej krótki ogon, przypominający ogon rysia, powstał w wyniku przypadkowej mutacji genetycznej wśród kotów domowych lub jest związany z dominującym genem kotów rasy Manx.
Pierwotna linia amerykańskich bobtaili powstała, gdy kocur pręgowany o krótkim ogonie, nazwany Yodie, pokrył samicę kota syjamskiego. Jednak większość wczesnych linii hodowlanych amerykańskich bobtaili nie była kontynuowana.
W połowie lat 80. XX wieku hodowcy zaczęli odstępować od pierwotnych standardów wyglądu amerykańskiego bobtaila z powodu trudności w doborze odpowiednich osobników oraz konsekwencji chowu wsobnego. W wyniku tego pierwotny wygląd został zmieniony, a nowy amerykański bobtail może mieć praktycznie wszystkie rodzaje umaszczenia.
Rasa została uznana przez TICA w 1989 roku. Organizacje amerykańskie, takie jak TICA, CFA i ACFA, dopuściły amerykańskiego bobtaila do konkursów. Teoretycznie uznaje go również chińska organizacja CAA, która akceptuje wszystkie standardy ras uznane przez ACFA. Niemiecka organizacja WCF również zaakceptowała zarówno długowłose, jak i krótkowłose odmiany amerykańskiego bobtaila, chociaż nie został on jeszcze dopuszczony do konkursów ani nie ma opisanego standardu w WCF.
Wygląd
Amerykańskie bobtaile to koty średniej i dużej wielkości. Samice zazwyczaj są mniejsze od samców. Dojrzałość osiągają po dwóch lub trzech latach, co jest później niż w przypadku wielu innych ras kotów domowych.
Dorosły amerykański bobtail to krzepki kot z krótkim ogonem. Jego ciało ma umiarkowaną długość, jest krępe i ma mocne kości. Postawa jest wyraźnie prostokątna, z pełną i szeroką klatką piersiową. Biodra są bardzo widoczne, praktycznie tej samej szerokości co klatka piersiowa, a tylne łapy są dłuższe od przednich. Stopy są duże i okrągłe, mogą mieć pęczki włosów na spodniej stronie. Głowa jest szeroka, proporcjonalna do reszty ciała, bez płaskich powierzchni. Uszy są średniej wielkości, szeroko i równomiernie umiejscowione na górnej i bocznej części głowy, z zaokrąglonymi końcami. Oczy mają kształt zbliżony do migdałów, proporcjonalne, a ich kolor zmienia się w zależności od koloru sierści. Koniec ogona sięga powyżej linii grzbietu, ale nie przekracza stawu skokowego, gdy kot jest w spoczynku. Ogon może być prosty lub lekko zakrzywiony, a także mieć guzki.
Do konkursów amerykański bobtail nie może mieć ani braku ogona, ani ogona o normalnej długości, a także nie mogą występować problemy ze stawem biodrowym. Koty pozbawione ogona, tzw. rumpies, mogą mieć problemy zdrowotne związane ze skróceniem kręgosłupa.
Zachowanie
Amerykańskie bobtaile są bardzo towarzyskie i chętne do zabawy. Mają dość energiczne usposobienie i często domagają się uwagi od swoich właścicieli, co objawia się miauczeniem lub skakaniem na ręce. Są na tyle inteligentne i wynalazcze, że potrafią znaleźć sposób na wydostanie się z zamkniętych pomieszczeń czy zabezpieczonych klatek.
