Amerykańska strefa okupacyjna w Niemczech
Amerykańska strefa okupacyjna w Niemczech (niem. Amerikanische Besatzungszone, ang. American Zone of Occupation in Germany) to południowo-wschodnia część Niemiec, która była pod kontrolą Stanów Zjednoczonych po zakończeniu II wojny światowej. W skład tej strefy wchodziły regiony takie jak Hesja-Nassau, państwo ludowe Hesja, północne obszary Wolnego Państwa Badenia, północna część Wirtembergii oraz Wolne Państwo Bawaria. Dodatkowo, Brema funkcjonowała jako enklawa w obrębie brytyjskiej strefy. W amerykańskim sektorze Berlina znajdowały się dzielnice administracyjne Neukölln, Kreuzberg, Schöneberg, Steglitz, Tempelhof oraz Zehlendorf.
Historia
Na konferencji jałtańskiej podjęto decyzję o podziale Niemiec na trzy strefy okupacyjne: radziecką, amerykańską i brytyjską.
Amerykańska administracja zrealizowała obszerną denazyfikację, eliminując zwolenników nazizmu z administracji oraz urzędów. Śledztwa objęły około 12 milionów osób, z czego około 45% podejrzanych zostało oczyszczonych z zarzutów. Proces przekazywania cywilnej administracji w ręce niemieckie przebiegał dość sprawnie. 17 października 1946 roku powołano Radę Krajów, a 24 listopada oraz 1 grudnia miały miejsce wybory w Bawarii i Badenii-Wirtembergii, w których triumfowali chadecy.
1 lutego 1947 roku utworzono wspólną anglosaską strefę, znaną jako Bizonia. 3 czerwca 1948 roku francuska strefa okupacyjna połączyła się ze strefami brytyjską i amerykańską, tworząc Trizonię. 23 maja 1949 roku na tym obszarze została ustanowiona Republika Federalna Niemiec.
