Amerykańska Federacja Pracy-Kongres Przemysłowych Związków Zawodowych
AFL-CIO (American Federation of Labor and Congress of Industrial Organizations) to największa organizacja związkowa w Stanach Zjednoczonych. W 2022 roku składała się z 60 krajowych oraz międzynarodowych związków, które łącznie reprezentowały ponad 12 471 480 aktywnych i emerytowanych pracowników.
Do największych związków należą:
Historia
AFL-CIO zostało założone w 1955 roku, kiedy to Amerykańska Federacja Pracy (AFL) połączyła się z Kongresem Organizacji Przemysłowych (CIO) po długim okresie separacji. Liczba członków związków zawodowych w USA osiągnęła najwyższy poziom w 1979 roku, kiedy to związki zrzeszone w AFL-CIO liczyły niemal dwadzieścia milionów członków. Od 1955 do 2005 roku związki te reprezentowały niemal wszystkich pracowników zrzeszonych w związkach zawodowych w Stanach Zjednoczonych. W 2005 roku kilka dużych związków oddzieliło się od AFL-CIO i stworzyło konkurencyjną Change to Win Federation (CtW), chociaż wiele z tych związków ponownie się zrzeszyło w późniejszych latach.
AFL-CIO ma długą historię walki o prawa obywatelskie. Jednym z głównych punktów spornych między AFL a CIO, szczególnie w okresie tuż po utworzeniu CIO, była gotowość CIO do włączenia czarnoskórych pracowników (wykluczonych przez AFL). Później krytykowano CIO za zaniedbanie interesów czarnoskórych, zwłaszcza po fuzji z AFL.
W 1961 roku Martin Luther King wygłosił przemówienie zatytułowane „Jeśli wygra Murzyn, wygra robotnik” na konwencji centrali w Bal Harbour na Florydzie. King miał nadzieję na powstanie koalicji między walką o prawa obywatelskie a prawami pracowniczymi, co poprawiłoby sytuację całej klasy robotniczej poprzez eliminację dyskryminacji rasowej. Jednak King również skrytykował AFL-CIO za tolerowanie związków zawodowych, które wykluczały czarnoskórych pracowników. „Byłbym nieuczciwy” — powiedział delegatom konwencji AFL-CIO w Illinois w 1965 roku podczas swojego przemówienia inaugurującego — „gdybym nie wskazał, że ruch robotniczy sprzed trzydziestu lat zrobił w tym czasie więcej dla praw obywatelskich, niż ruch robotniczy robi dzisiaj… Nasza wspólna siła jest potencjalnie ogromna, ale nie wykorzystaliśmy nawet jej ułamka dla naszego dobra lub potrzeb całego społeczeństwa”. W 1967 roku stanowiska Kinga i AFL-CIO jeszcze bardziej się rozeszły, kiedy ogłosił swój sprzeciw wobec wojny w Wietnamie, którą AFL-CIO zdecydowanie popierała. AFL-CIO poparło także Ustawę o prawach obywatelskich z 1964 roku.
Obecnie największe związki zawodowe w AFL-CIO to: Amerykańska Federacja Nauczycieli (AFT) z około 1,7 miliona członków, Amerykańska Federacja Pracowników Stanowych, Hrabstw i Miejskich (AFSCME) z około 1,4 miliona członków oraz Zjednoczeni Pracownicy Żywności i Handlu (UFCW) z 1,2 miliona członków.
Prezydenci
AFL
- Samuel Gompers, 1886–1894
- John McBride, 1894–1895
- Samuel Gompers, 1895–1924
- William Green, 1924–1952
- George Meany, 1952–1955
AFL-CIO
- George Meany (1955–1979)
- Lane Kirkland (1979–1995)
- Thomas R. Donahue (1995)
- John J. Sweeney (1995–2009)
- Richard Trumka (2009–2021)
- Liz Shuler (2021–obecnie)
Przypisy
Linki zewnętrzne
Oficjalna strona AFL-CIO (ang.)
