Amerykańska awantura to polska komedia muzyczna z 1936 roku, wyreżyserowana przez Ryszarda Ordyńskiego. Niestety, film nie dotrwał do obecnych czasów.
Fabuła
Paweł Kalina, utalentowany technik, zmuszony jest do pracy jako barman i piosenkarz w luksusowym warszawskim klubie tanecznym, aby zarobić na życie. W tym miejscu poznaje amerykańską dziennikarkę, miss Ellen Ward, która wkrótce opuszcza Polskę, aby wrócić do Stanów Zjednoczonych. Paweł postanawia podążyć za nią, kierując się uczuciem oraz marzeniem o zrealizowaniu swojego wynalazku – kieszonkowego radia połączonego z odbiornikiem telewizyjnym. Niestety, dzień przed planowanym wyjazdem traci wszystkie zaoszczędzone pieniądze na oszustwie, które zorganizował Anatol Korda. W obliczu braku innych opcji decyduje się na nielegalną podróż statkiem. Mimo licznych trudności w nowym kraju, odnosi sukces jako wynalazca i zdobywa serce Ellen.
Produkcja
Większość zdjęć do filmu nakręcono na polskim transatlantyku MS Batory, a niektóre sceny zrealizowano w Nowym Jorku. W Amerykańskiej awanturze można usłyszeć takie utwory jak Jeden koniak, jeden rum czy Ty i ja. Za ich powstanie odpowiadają Alfred Scher (muzyka) oraz Emanuel Szlechter (słowa).
Odbiór
Recenzent tygodnika „Kino” (numer z 10 stycznia 1937 r.) stwierdził, że film nie odbiega od standardów typowych polskich komedii z lat 30. XX wieku, uznając go za poprawny. Dziennikarz „Kuriera Poznańskiego” skoncentrował się na krytyce gry aktorskiej, chwaląc Mieczysławę Ćwiklińską, Michała Znicza, Stanisława Sielańskiego oraz rolę A. Didura, która, mimo problemów z dykcją, miała swoje momenty. Natomiast postacie główne były bardziej krytykowane: „E. Bodo tradycyjnie dużo się rusza na ekranie. Gdyby można było uwierzyć w jego rolę amanta, wszystko byłoby w porządku. Jego wykonania piosenek, zwłaszcza Witaj Ameryko!, prezentują się bardzo dobrze. Debiut Nakonecznej nie wróży niczego dobrego, gdyż aktorka ta nie potrafiła się wyróżnić, jedynie miło się uśmiechając.” Recenzent podsumował, że pozytywne zakończenie sprawia, że film można uznać za udany.
Leonia Jabłonkówna z „Wiadomości Literackich” (numer z 17 stycznia 1937 r.) doceniła scenariusz za interesujące dialogi oraz grę aktorów, podkreślając, że główna bohaterka „wygląda doskonale, porusza się z wdziękiem, gra z umiarem i kulturą”.
Obsada
- Eugeniusz Bodo – Paweł Kalina
- Zofia Nakoneczna – miss Ellen Ward
- Mieczysława Ćwiklińska – Barbara Malska
- Michał Znicz – Stanisław Skała
- Stanisław Sielański – Anatol Przyszczypkowski
- Tadeusz Frenkiel – Anatol Korda
- Adam Didur – Jerzy Gil
- Wanda Jarszewska
- Michał Halicz
- Jerzy Rygier
- Henryk Małkowski
- Jerzy Sulima-Jaszczołt
- Wacław Zdanowicz
- Józef Redo
- Jerzy Klimaszewski
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Na ekranach polskich, „Kino: tygodnik ilustrowany”, R.8, 1937 nr 2 (10 I), Warszawa: Prasa Polska SA.
Leonia L. Jabłonkówna, „Nowe filmy”, „Wiadomości Literackie”, 1937, nr 3 (17 I) = nr 689, Warszawa: Antoni Borman i M. Grydzewski.
Grzegorz G. Rogowski, „Skazane na zapomnienie. Polskie aktorki filmowe na emigracji”, Warszawa: Muza SA, 2017, ISBN 978-83-287-0465-7.
Literatura dodatkowa
Ryszard R. Wolański, „Eugeniusz Bodo. Już taki jestem zimny drań”, wyd. II, Poznań: Rebis, 2016, s. 252–257, ISBN 978-83-7510-857-6.
Alicja A. Okońska, Andrzej A. Grzybowski, „Rozmowy z Panią Miecią”, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1976, s. 184–185.
