Ameryka Centralna
Ameryka Centralna (hiszp. Centroamérica lub América Central) to centralny region geograficzny Ameryki, usytuowany pomiędzy Morzem Karaibskim na wschodzie a Oceanem Spokojnym na zachodzie. Uznawana jest za południową część Ameryki Północnej, która łączy się z Ameryką Południową na południowym wschodzie.
Położenie geograficzne
W aspekcie fizycznogeograficznym, Ameryka Centralna obejmuje obszar na południu Ameryki Północnej, rozciągający się od przesmyku Tehuantepec w Meksyku na północnym zachodzie do Przesmyku Panamskiego na południowym wschodzie, gdzie graniczy z nizinami pacyficznymi w północno-zachodniej Ameryce Południowej. Jej południowo-zachodni brzeg oblewa Ocean Spokojny, północno-wschodni – Morze Karaibskie, a północny – Zatoka Meksykańska. Teren ten obejmuje osiem państw: Meksyk (wschodnia część kraju), Gwatelma, Belize, Salwador, Honduras, Nikaraguę, Kostarykę oraz Panamę (zachodnia część kraju).
Większość Ameryki Centralnej leży na karaibskiej płycie tektonicznej. Region ten charakteryzuje się aktywnością geologiczną, co prowadzi do okresowych erupcji wulkanów oraz trzęsień ziemi. Żyzne gleby powstałe z lawy sprzyjają osadnictwu na wyżynach. Stolica Nikaragui, Managua, została zniszczona przez trzęsienia ziemi w 1931 i 1972 roku, a w 2001 roku dwa trzęsienia ziemi zdewastowały Salwador.
Położenie geopolityczne
W kontekście społeczno-geograficznym, termin Ameryka Centralna odnosi się do siedmiu państw, które rozciągają się od Gwatemali i Belize na północnym zachodzie po Panamę na południowym wschodzie.
