Americobdella valdiviana
Americobdella valdiviana to jedyny znany nauce, endemiczny gatunek bezryjkowej pijawki, który należy do rodziny Americobdellidae. Jest to jedna z największych pijawek na świecie, osiągająca długość przekraczającą 20 cm. Charakteryzuje się niezwykłą anatomią, typową dla tych organizmów. Ciekawostką jest to, że nie posiada oczu. Jest to zwierzę lądowe lub amfibiotyczne, prowadzące drapieżny tryb życia i występujące w południowej części Chile.
Gatunek Americobdella valdiviana został opisany przez niemiecko-chilijskiego paleontologa i zoologa Rodolfo Amando Philippi w 1872 roku, początkowo pod nazwą Macrobdella valdiviana. Epitet gatunkowy odnosi się do chilijskiego miasta Valdivia. Autor opisu zaklasyfikował ten nowy gatunek do rodziny Erpobdellidae. Na początku XX wieku, badacze zauważyli podobieństwa tej nietypowej pijawki do przedstawicieli rodziny pijawkowatych (Hirudinidae), co doprowadziło do utworzenia dla niej nowej podrodziny w obrębie Hirudinidae. W 1956 roku, Caballero stworzył dla A. valdiviana oddzielną rodzinę Americobdellidae.
Pozycja systematyczna rodziny Americobdellidae pozostaje niejednoznaczna, mimo przeprowadzonych badań molekularnych. Zwierzę to wykazuje zarówno morfologiczne, jak i ekologiczne cechy pośrednie pomiędzy dwiema głównymi liniami rozwojowymi pijawek: Arhynchobdellida oraz Rhynchobdellida. Część systematyków (np. Siddall, Borda) klasyfikuje ją wśród pijawek gardzielowych (Erpobdelliformes), podczas gdy inni wyróżniają tę rodzinę, podkreślając jej bazalną pozycję wśród Arhynchobdellida.
== Przypisy ==
