American Cream Draft to amerykańska rasa koni zimnokrwistych, która wyróżnia się kremowym lub złotoszampańskim umaszczeniem. Rasa ta została stworzona w Iowie na początku XX wieku z kremowej klaczy o imieniu Old Granny. Księga stadna została założona w 1944 roku, jednak przez kilka dziesięcioleci nie była aktywnie prowadzona, co spowodowane było spadkiem liczby tych koni w wyniku mechanizacji rolnictwa. Rejestracja została wznowiona w 1982 roku, a od tego czasu populacja powoli rośnie. Rasa jest uznawana za rzadką, co sprawia, że organizacje takie jak The Livestock Conservancy oraz Equus Survival Trust klasyfikują ją jako krytycznie zagrożoną.
Charakterystyka
Konie American Cream mają szlachetną głowę o prostym profilu, który nie jest ani wklęsły, ani wypukły. Klatka piersiowa jest szeroka, ramiona spadziste i krótkie, a plecy mocne. Żebra są dobrze wysklepione, a odcinek lędźwiowy jest krótki. Ich zad jest dobrze umięśniony, a nogi są silne, proporcjonalne i odpowiednio osadzone. Konie te charakteryzują się zwinnością, mocnymi kopytami oraz swobodnym, lekkim chodem. Według miłośników rasy, American Cream Draft mają spokojne i posłuszne usposobienie, co sprawia, że są doskonałym wyborem dla osób, które nie miały wcześniej doświadczenia z końmi zimnokrwistymi. Klacze osiągają wysokość od 152 do 163 cm w kłębie oraz wagę od 680 do 730 kg, podczas gdy ogiery i wałachy mierzą od 163 do 174 cm i ważą od 820 kg wzwyż.
Preferowanym kolorem umaszczenia dla tej rasy jest średnio kremowy z różową skórą, bursztynowymi oczami oraz białą grzywą i ogonem. Kremowy kolor tych koni wynika z obecności genu szampańskiego. Inne akceptowane kolory to jasny, średni i ciemny krem, z bursztynowymi lub piwnymi oczami. Kremowe klacze z ciemną skórą, jasną grzywą i ogonem mogą być akceptowane przez księgę jako przedstawiciele rasy, natomiast ogiery muszą mieć różową skórę oraz białą grzywę i ogon, aby mogły zostać zarejestrowane. Źrebięta czystej krwi, które są zbyt ciemne, aby znaleźć się w głównej księdze, mogą być wpisane do księgi dodatkowej. Księga ta dopuszcza również konie mieszane z innymi rasami zimnokrwistymi, o ile spełnią określone wymagania, a także pozwala na uszlachetnianie przy użyciu koni z księgi dodatkowej, co ma na celu wzmocnienie genu, zwiększenie liczby osobników oraz poszerzenie różnorodności genetycznej.
Genetyka koloru
Gen szampański rozjaśnia kolor okrywy, a złotoszampański kolor ciała, jasna skóra oraz jasne oczy, a także grzywa i ogon w kolorze kości słoniowej przypisane American Cream Draft są wynikiem działania genu szampańskiego na kasztanowej maści. U dorosłych osobników skóra jest różowa, pokryta licznymi, ciemnymi piegami lub innymi plamami, a oczy mają kolor piwny lub bursztynowy. Oczy szampańskich źrebiąt są niebieskie i ciemnieją z wiekiem, a skóra jest jasno różowa. Księga stadna opisuje oczy źrebiąt jako „prawie białe”, co jest zgodne z wyglądem niebieskiego oka u szampańskiego źrebaka, które jest bardziej kremowe niż inne rodzaje niebieskich oczu.
Na podstawie mutacji w genie SLC36A1, szampańskość jest cechą dominującą. Mapowanie genomu zostało ogłoszone w 2008 roku, a American Cream Draft była jedną z badanych ras. Rozróżnienie zwierząt homozygotycznych od heterozygotycznych, a tym samym genu szampańskiego od niepełnej dominacji, jak gen kremowy, jest trudne. Mimo to stwierdzono, że homozygoty mogą mieć mniej plam lub nieco jaśniejszy kolor włosów niż heterozygoty. Odnotowano także inne drobne różnice, takie jak jaśniejsze piegi, skórę i sierść, przy czym kolor oczu pozostaje niezmienny.
Ciemnoskóre konie American Cream Draft są w rzeczywistości końmi kasztanowymi, ponieważ rasa nie jest homozygotyczna dla genu szampańskiego; tylko jeden allel jest wymagany do wytworzenia odpowiedniego koloru. Gen szampański rozcieńcza każdą zasadniczą barwę okrywy, a dla American Cream Draft zasadniczą barwą jest kolor kasztanowy. Do roku 2003 naukowcy nie zdołali zidentyfikować rasy posiadającej kremowy gen, jednak hodowcy określają pożądany kolor jako „kremowy”. American Cream Draft nie są ani cremello, ani białe, a ich złoty kolor umaszczenia z białą grzywą i ogonem, chociaż przypomina palomino, jest wynikiem działania genu szampańskiego.
Pęcherzowe oddzielanie się naskórka
Choroba genetyczna dziedziczona autosomalnie recesywnie, pęcherzowe oddzielanie się naskórka (EB junctionalis), została zidentyfikowana u kilku koni rasy American Cream Draft. Jest to śmiertelne zaburzenie genetyczne, które u nowonarodzonych źrebiąt objawia się utratą dużych obszarów skóry oraz innymi nieprawidłowościami, co zazwyczaj kończy się uśpieniem zwierzęcia. Zaburzenie to jest często przypisywane koniom rasy American Belgian Draft, jednak występuje również u innych ras zimnokrwistych. W 2002 roku opracowano test DNA, który pozwala na uniknięcie EB junctionalis poprzez zapobieganie rozmnażaniu dwóch osobników posiadających ten gen. Księga American Cream Draft ogłosiła, że „proaktywnie testują swoje wpisane zwierzęta od momentu odkrycia EB junctionalis”.
Historia rasy
Rasa American Cream Draft pochodzi od klaczy o imieniu Old Granny. Urodziła się prawdopodobnie między 1900 a 1905 rokiem i została po raz pierwszy zauważona na aukcji w hrabstwie Story w stanie Iowa w 1911 roku, a następnie kupiona przez znanego handlarza koni Harry’ego Larkina. Ostatecznie została sprzedana na Farmę Braci Nelson w Jewell, Iowa. Jej historia hodowlana jest w dużej mierze nieznana, jednak wiele z jej źrebiąt miało ten sam kremowy kolor, co ona, co przyczyniło się do ich wysokiej ceny sprzedaży. Jej kremowe umaszczenie, różowa skóra i bursztynowe oczy definiują tę rasę, a kolor ten jest obecnie znany jako złotoszampański. W 1946 roku, dwa lata po utworzeniu Księgi hodowlanej, Old Granny była przodkiem 98% koni tam zarejestrowanych.
W 1920 roku ogierek Old Granny, znany jako Nelson’s Buck No. 2, tak zachwycił weterynarza Erica Christiana, że poprosił właścicieli, aby go nie kastrowano. Zgodzili się na tę prośbę, co zaowocowało narodzinami kilku kremowych źrebiąt, z których tylko jedno zostało odnotowane w księdze: ogierek o imieniu Yancy no. 3, którego matką była kara klacz rasy perszeron. Yancy był ojcem Knox 1st, urodzonego w 1926 roku przez nieodnotowaną gniadą klacz, częściowo pochodzącą od rasy Shire. W 1931 roku z tego rodowodu urodził się prapraprawnuk Nelsona Bucka, nazwany Silver Lace No. 9. Silver Lace stał się jednym z najbardziej wpływowych ogierów rasy American Cream. Jego matką była belgijska klacz o jasno kasztanowej maści, co przyczyniło się do wagi Silver Lace’a wynoszącej 1010 kg, znacznie większej niż u reszty jego krewnych. Silver Lace szybko zdobył popularność w stanie Iowa. Jednak w Iowa ogiery używane do stanówki musiały być zarejestrowane w Departamencie Rolnictwa, który zezwalał jedynie na konie rozpoznawanych ras. Ponieważ Silver Lace nie był wpisany w żadnej księdze hodowlanej, jego właściciele stworzyli syndykat, w którym tylko posiadacze udziałów w Silver Lace Horse Company mogli używać ogiera do krycia swoich klaczy. Jego kariera jako konia rozpłodowego zbiegła się z trudnościami ekonomicznymi czasów Wielkiego Kryzysu, zmuszając Silver Lace’a do ukrycia się w oborze sąsiada, aby uchronić go przed sprzedażą na licytacji. Innym ważnym ogierem założycielskim był Ead’s Captain, którego geny można znaleźć u jednej trzeciej wszystkich American Cream Draft.
W okolicach 1935 roku, mimo kryzysu, kilku hodowców zaczęło prowadzić chów wsobny kremowych koni, aby poprawić ich kolor i jakość. C. T. Rierson zaczął kupować klacze kremowej maści, które były spłodzone przez Silver Lace’a i intensywnie rozwijał rasę American Cream. W 1944 roku powstało stowarzyszenie hodowców tej rasy, American Cream Association, założone przez dwudziestu właścicieli i hodowców, i zarejestrowane w stanie Iowa. W 1950 roku rasa została ostatecznie uznana przez Departament Rolnictwa stanu Iowa na podstawie rekomendacji wydanej przez National Stallion Enrollment Board w 1948 roku.
Mechanizacja rolnictwa w połowie XX wieku doprowadziła do spadku ogólnej populacji koni zimnokrwistych, a po śmierci Riersona w 1957 roku liczba American Cream Draft zaczęła maleć. Do późnych lat 50. zarejestrowano tylko 100 osobników tej rasy, posiadanych przez 41 hodowców. Księga stadna nie była prowadzona do 1982 roku, kiedy to trzy rodziny, które zachowały swoje stada, ponownie aktywowały i zreorganizowały księgę. W 1994 roku organizacja oficjalnie zmieniła swoją nazwę na American Cream Draft Horse Association (ACDHA).
Od lat 90. do czasów współczesnych
W 1982 roku właściciele zaczęli sprawdzać grupy krwi swoich koni, a do 1990 roku testy genetyczne wykazały, że „w porównaniu z innymi zimnokrwistymi rasami i na podstawie danych markerów genetycznych, American Cream Draft tworzą odrębną grupę wśród koni zimnokrwistych”. Związek genetyczny między tymi końmi a rasą belgijską nie jest bliższy niż ten z rasami perszeron, Suffolk Punch oraz Haflinger. Wpisy w księdze z wczesnych lat XX wieku wskazują, że rodowód rasy składa się wyłącznie z koni zimnokrwistych. W roku 2000 w księdze odnotowano 222 konie, a do 2004 roku liczba ta wzrosła do 350. Z tej liczby 40 to tzw. „konie drugotorowe” – czysto rasowe konie American Cream, które nie spełniły wymagań dotyczących koloru lub krzyżówki z innymi zimnokrwistymi, które spełniły fizyczne wymogi księgi. Zgodnie z niektórymi przepisami, „konie drugotorowe” mogą być używane jako materiał hodowlany, a źrebięta z takim pochodzeniem można rejestrować jako rasowe American Creams. Co roku do księgi dodawanych jest około 30 koni. The Livestock Conservancy uznaje, że rasa jest w stanie krytycznego zagrożenia, co oznacza, że ogólna szacowana populacja tej rasy wynosi mniej niż 2000, a rocznie rejestrowanych jest mniej niż 200 osobników w Stanach Zjednoczonych. Fundacja Equus Survival również ocenia, że populacja jest w stanie krytycznym, co wskazuje na istnienie od 100 do 300 dorosłych klaczy używanych do rozmnażania. Aby odbudować liczebność rasy, ACDHA uchwaliła przepisy umożliwiające rejestrację źrebaków powstałych w wyniku takich metod jak sztuczne zapłodnienie czy embriotransfer. Rozważne użycie księgi dodatkowej może także umożliwić zwiększenie liczby osobników.
Konie American Cream znajdujące się w skansenie Colonial Williamsburg są nazywane „najsławniejszymi z wszystkich American Cream Draft”. W tej wiosce używane są do ciągnięcia wozów i dorożek. Od 2006 roku wprowadzono program hodowlany prowadzony przez Colonial Williamsburg, który ma na celu zwiększenie liczby osobników tej rasy.
