Amelia (film)

Amelia (fr. Le fabuleux destin d’Amélie Poulain) to francuska komedia z 2001 roku, wyreżyserowana przez Jean-Pierre’a Jeuneta. Scenariusz stworzyli Jeunet oraz Guillaume Laurant. Film zyskał ogromną popularność zarówno we Francji, jak i na całym świecie, stając się najczęściej oglądanym francuskim filmem poza granicami kraju, z wynikiem 23,1 mln widzów w kinach.

Fabuła

Film opowiada historię Amelii, dziewczynki, która w swoim dzieciństwie żyła w izolacji od innych dzieci. Często przebywała sama w domu, ponieważ jej ojciec, obawiając się o jej zdrowie z powodu podejrzenia wady serca, nie okazywał jej zbyt wiele uczuć. Jej matka była bardziej zajęta własnymi sprawami niż wychowaniem córki. Taka sytuacja sprawiła, że Amelia często uciekała w świat swojej wyobraźni. Po tragicznej śmierci matki w wypadku, jej wychowaniem zajął się jedynie ojciec.

Gdy Amelia dorasta, zaczyna samodzielne życie, podejmując pracę jako kelnerka w małej kawiarni na Montmartre. Jej życie było skromne i ciche, wydawało się monotonne, aż do momentu, gdy przypadkowo odkryła w swoim mieszkaniu stare metalowe pudełko z dziecięcymi skarbami pewnego chłopca. Postanowiła odnaleźć dorosłego mężczyznę i zwrócić mu to pudełko. Wzruszona reakcją mężczyzny, Amelia postanawia poświęcić się uszczęśliwianiu innych ludzi.

W dalszej części filmu śledzimy jej liczne dobre uczynki, które prowadzą ją również do odnalezienia miłości swojego życia.

Obsada

Audrey Tautou – Amélie Poulain

Mathieu Kassovitz – Nino Quincampoix

Rufus – Raphaël Poulain, ojciec Amelii

Yolande Moreau – Madeleine Wallace, dozorczyni

Arthus de Penguern – Hipolito, pisarz

Urbain Cancelier – Collignon, sklepikarz

Jamel Debbouze – Lucien

Dominique Pinon – Joseph

Produkcja

Film został nakręcony w Paryżu, głównie w dzielnicy Montmartre. Akcja toczy się w wielu znanych miejscach, w tym:

karuzela u podnóża Bazyliki Sacré-Cœur
schody przy wejściu do stacji metra Lamarck – Caulaincourt
kręcone schody wyjściowe ze stacji metra Abbesses, z charakterystycznymi fotopanoramami na ścianach oraz peron tej stacji
most Pont des Arts
dworzec Gare de l’Est
kanał St-Martin.

Poza Paryżem zdjęcia kręcono także w Enghien-les-Bains oraz Eaubonne (departament Dolina Oise) i w studiu filmowym w Kolonii.

Nagrody

Film zdobył wiele nagród, w tym:

Karlowe Wary 2001 – Grand Prix
Edynburg 2001 – nagroda publiczności
Toronto 2001 – nagroda publiczności
17. Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy – 2. miejsce w głosowaniu publiczności

Film okazał się także sukcesem kasowym i zyskał pozytywne recenzje, wyświetlając się w wielu krajach. Otrzymał pięć nominacji do Oscara w następujących kategoriach:

Najlepsza scenografia, Aline Bonetto (scenograf), Marie-Laure Valla (dekorator)
Najlepsze zdjęcia, Bruno Delbonnel
Najlepszy film obcojęzyczny
Najlepszy oryginalny scenariusz, Guillaume Laurant, Jean-Pierre Jeunet
Najlepszy dźwięk, Vincent Arnardi, Guillaume Leriche, Jean Umansky