Ambulatorium – miejsce pomocy doraźnej
Ambulatoria to placówki, które mogą być zlokalizowane przy izbach przyjęć w szpitalach, w pogotowiu ratunkowym lub w przychodniach oraz poradniach lekarskich.
Te jednostki medyczne zajmują się udzielaniem pomocy pacjentom w zakresie urazowo-ortopedycznym, internistycznym oraz pediatrycznym. W przypadkach wymagających bardziej zaawansowanej diagnostyki, pacjenci są kierowani do szpitali. W zależności od charakterystyki danej placówki, ambulatoria mogą funkcjonować całodobowo (jak w przypadku szpitali czy pogotowia ratunkowego) lub w określonych godzinach, na przykład od 16 do 7 rano, aby obsłużyć pacjentów potrzebujących iniekcji w czasie, gdy przychodnie są nieczynne.
W ambulatorium pacjentów przyjmuje lekarz, który w zależności od specjalizacji placówki może być specjalistą chorób wewnętrznych, chirurgiem, chirurgiem urazowo-ortopedycznym lub specjalistą pediatrii.
Warto zaznaczyć, że leczenie ambulatoryjne nie wymaga hospitalizacji, ale na podstawie skierowania z ambulatorium może być przeprowadzone.
Podstawowe zadania ambulatoriów obejmują:
- Ambulatorium chirurgiczne/urazowo-ortopedyczne: opatrywanie ran, unieruchamianie złamań, które nie wymagają interwencji chirurgicznej, diagnozowanie stanów zagrożenia życia oraz kierowanie pacjentów do szpitala w przypadku potrzeby skorzystania z ostrego dyżuru chirurgii ogólnej lub urazowo-ortopedycznej.
- Ambulatorium internistyczne/pediatryczne: podawanie iniekcji, rozpoznawanie stanów zagrożenia życia, wstępna diagnostyka chorób wewnętrznych oraz dziecięcych, a także podawanie leków.
Ambulatoryjna opieka specjalistyczna, AOS
Regulacje dotyczące ambulatoryjnej opieki specjalistycznej określa rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 listopada 2013 roku, dotyczące świadczeń gwarantowanych w tym zakresie (Dz.U. z 2016 r. poz. 357, z późn. zm.).
Ambulatoryjna opieka zdrowotna polega na świadczeniu usług medycznych przez świadczeniodawców osobom, które nie wymagają leczenia w trybie całodobowym. Świadczenia te są udzielane w poradniach specjalistycznych, zarówno w placówkach, jak i w domach pacjentów, przez lekarzy z odpowiednimi kwalifikacjami lub inne osoby uprawnione do udzielania świadczeń specjalistycznych.
Świadczenia te obejmują działania diagnostyczno-lecznicze, w tym badanie pobranego materiału biologicznego, w zakresie niezbędnym do udzielenia pomocy zgodnie z aktualną wiedzą medyczną.
Lekarz ubezpieczenia zdrowotnego leczący pacjenta w poradni specjalistycznej ma obowiązek pisemnego informowania lekarza rodzinnego o diagnozie, metodach leczenia, rokowaniach, przepisanych lekach, ich dawkowaniu oraz terminach wizyt kontrolnych. Lekarz specjalista wystawia pacjentowi zaświadczenie z diagnozą oraz zaleceniami dotyczącymi farmakoterapii, na podstawie którego lekarz POZ może wystawiać recepty przez określony czas.
