Ambroży, znany jako Aleksiej Protasow (urodzony w 1762 roku w Borowsku, zmarł w 1831 roku w Twerze) był rosyjskim biskupem prawosławnym.
Życiorys
Był synem prawosławnego kapłana. Ukończył seminarium duchowne eparchii krutickiej, które mieściło się w Monasterze Nikoło-Pierierwińskim. Następnie zdobył dyplom z wyższego seminarium przy Ławrze Troicko-Siergijewskiej, gdzie przez pewien czas był wykładowcą dla młodszych studentów. W 1790 roku objął stanowisko wykładowcy klasy retoryki w Moskiewskiej Akademii Duchownej. W 1794 roku złożył wieczyste śluby mnisze i podjął pracę jako wykładowca filozofii, a po trzech latach został prefektem Akademii. W 1799 roku osiągnął godność archimandryty i został przeniesiony do Petersburskiej Akademii Duchownej jako jej rektor, jednocześnie pełniąc funkcję przełożonego Nadmorskiej Pustelni Trójcy Świętej oraz św. Sergiusza z Radoneża. Ambroży (Protasow) był zaangażowany w realizację reformy wyższych szkół teologicznych, w ramach której seminarium duchowne przy Ławrze Aleksandra Newskiego zostało przekształcone w Akademię Duchowną. Dzięki swojemu wkładowi w reorganizację uczelni, został przełożonym Ławry Aleksandra Newskiego oraz Świętojezierskiego Wałdajskiego Monasteru Iwerskiej Ikony Matki Bożej. W 1802 roku przeniesiono go do monasteru św. Jerzego w Nowogrodzie, gdzie również pełnił rolę przełożonego, jednak faktycznie stale pozostawał rektorem Petersburskiej Akademii Duchownej.
10 stycznia 1804 roku w soborze Trójcy Świętej w kompleksie Ławry Aleksandra Newskiego został wyświęcony na biskupa tulskiego; głównym konsekratorem był metropolita petersburski Ambroży. W 1816 roku przeniesiono go na katedrę kazańską. W eparchii kazańskiej podjął działania na rzecz wznowienia działalności Kazańskiej Akademii Duchownej, która została zniszczona w pożarze przed jego przybyciem do Kazania. Niestety, w 1818 roku, decyzją Świątobliwego Synodu Rządzącego, uczelnia ta została znowu przekształcona w seminarium duchowne. Zainicjował również działalność Towarzystwa Biblijnego w Kazaniu. W 1826 roku przeniesiono go na katedrę twerską. Zmarł pięć lat później w trakcie epidemii cholery.
Przypisy
