Ambroży, imię świeckie Aleksiej Iwanowicz Moriew
(ur. 1785, zm. 3 października?/15 października 1854) – był rosyjskim biskupem prawosławnym.
Był synem prawosławnego kapłana. Ukończył seminarium duchowne w Twerze, a następnie kontynuował naukę w seminarium przy Ławrze św. Aleksandra Newskiego w Petersburgu. W 1806 roku złożył wieczyste śluby mnisze. W 1813 roku objął stanowisko prefekta seminarium duchownego w Nowogrodzie, a od 1816 roku pełnił również funkcję archimandryty w monasterze św. Antoniego Rzymianina w Nowogrodzie. W 1822 roku został przeniesiony na rektora seminarium duchownego w Orle.
17 czerwca 1823 roku został wyświęcony na biskupa orenburskiego i ufimskiego. W swojej eparchii kładł szczególny nacisk na wykształcenie duchowieństwa oraz powołał do życia pierwsze jednowiercze placówki duszpasterskie. Po pięciu latach został przeniesiony na katedrę wołyńską. Jako biskup wołyński zajmował się reorganizacją życia w Ławrze Poczajowskiej, która rok wcześniej została odebrana bazylianom i zwrócona mnichom prawosławnym. Aby skutecznie usunąć unickie tradycje z monasteru, biskup Ambroży poprosił biskupów kijowskiego i czernihowskiego o skierowanie do Poczajowa mnichów z ich podległych klasztorów. W 1832 roku został biskupem niżnonowogrodzkim, a w 1835 roku biskupem penzeńskim. Jego przeniesienie na mniej prestiżową katedrę było wynikiem nieuzasadnionego usunięcia ze stanu duchownego grupy diakonów, a także krytyki decyzji Synodu, który odwołał jego postanowienia. W Penzie biskup Ambroży był pod tajnym nadzorem policyjnym. Zmarł w 1854 roku.
