Ambroży, znany jako Andrij Kełembet (ur. 1745 lub około 1750 w Czernuchach na Połtawszczyźnie, zm. 22 czerwca?/4 lipca 1825 w Mgarskim Monasterze Przemienienia Pańskiego) – był rosyjskim biskupem prawosławnym pochodzenia ukraińskiego.
Życiorys
Urodził się jako syn prawosławnego diakona. W 1760 roku rozpoczął naukę w Akademii Mohylańskiej, jednak z powodu epidemii w Kijowie nie ukończył studiów w wyznaczonym terminie. Ostatecznie uzyskał dyplom w 1777 roku. Po zakończeniu edukacji podjął pracę jako wykładowca łaciny w tej samej akademii. Jeszcze w tym samym roku, z inicjatywy metropolity kijowskiego Gabriela, złożył wieczyste śluby mnisze i został przyjęty do grona mnichów Ławry Peczerskiej, gdzie zajął się obowiązkami zakrystiana. W latach 1778–1779 uczył katechizmu, a w latach 1784–1785 prowadził zajęcia z retoryki i języka greckiego. Od 1785 roku wykładał także filozofię. W latach 1791–1793 pełnił funkcję prefekta w Akademii Mohylańskiej, jednocześnie kierując Akatowskim Monasterem św. Aleksego w Woroneżu.
W okresie 1793–1796 był rektorem seminarium duchownego w Woroneżu. W 1796 roku objął stanowisko rektora podobnej szkoły w Nowogrodzie, gdzie jednocześnie pełnił rolę przełożonego monasteru św. Antoniego Rzymianina. Rok później otrzymał godność archimandryty i został przełożonym monasteru św. Jerzego w tym samym mieście.
13 listopada 1799 roku przyjął święcenia biskupie, stając się pierwszym ordynariuszem nowo powstałej eparchii orenburskiej. W tej eparchii zainicjował otwarcie seminarium duchownego oraz niższych szkół duchownych w Orenburgu, Mienzelinsku i Bugulmie, a także monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Ufie.
Siedem lat później został przeniesiony na katedrę tobolską i syberyjską, uzyskując tytuł arcybiskupa. Metropolita kijowski Eugeniusz, historyk Cerkwi, opisał go jako osobę prostą, ale bardzo dobrą, co sprawiło, że zyskał sympatię wiernych. Jednocześnie, jako biskup, prowadził ascetyczny styl życia.
W eparchii tobolskiej pełnił swoją funkcję do 1822 roku, gdy przeszedł na emeryturę. Jako miejsce stałego pobytu wyznaczono mu najpierw monaster w Abałaku, a później Mgarski Monaster Przemienienia Pańskiego w okolicach Łubni. Tam zmarł trzy lata później i został pochowany w głównej cerkwi monasterskiej Przemienienia Pańskiego.
Otrzymał odznaczenie w postaci orderu św. Anny I stopnia.
