Ambrosius Jung (junior)
Ambrosius Jung (junior) (ur. 1510, zm. 28 sierpnia 1559), znany jako augsburski paternae erudinionis, był niemieckim uczonym, humanistą, lekarzem, doktorem nauk medycznych, wykładowcą, patrycjuszem oraz szlachcicem, a także edytorem medycznych prac swojego ojca.
Życiorys
Urodził się w augsburskiej rodzinie medyków, wykładowców i patrycjuszy. Jego dziadkiem był Johann Hans Jung, ojcem Ambrosius Jung (senior), wujem Ulrich Jung, a bratem Timotheus Jung (1523-1560), doktor prawa, sędzia i dyplomata, osobisty doradca cesarza Maksymiliana II (1564-1576).
Studiował we Włoszech, gdzie uzyskał doktorat z nauk medycznych oraz sztuk wyzwolonych. W 1538 roku został przyjęty do augsburskiego patrycjatu, a od 1549 pełnił funkcję lekarza miejskiego w Landsberg am Lech, a następnie w Augsburgu.
5 lutego 1543 roku ożenił się z Reginą Koller, z którą miał troje dzieci. Jego najstarsza córka Regina wyszła za mąż za Leonarda Rauwolfa, natomiast najmłodszy syn Nathanel był aktywny w patrycjacie memmingenskim, a w 1569 roku ożenił się z Margareth Ehinger von Gottenau.
Ambrosius Jung (junior) był konsultantem medycznym w augsburskim kolegium lekarzy, które w XVI wieku stanowiło elitę intelektualną południowych Niemiec. W Collegium Medicum prowadził wykłady z medycyny. Otrzymał również stypendium naukowe od powszechnego senatu w wysokości osiemdziesięciu sztuk złota, a następnie powierzono mu funkcję Landspergama.
Część jego bogatej biblioteki medycznej wzbogaciła zbiory kolegium medycznego. Razem z bratem i ojcem prowadził badania nad chorobami zakaźnymi, zdobywając uznanie jako jeden z bardziej cenionych lekarzy. W jego domu regularnie spotykali się przedstawiciele lokalnego patrycjatu oraz środowisko naukowe miasta.
W 1563 roku, cztery lata po jego śmierci, dzięki funduszowi, który wcześniej utworzył, doszło do wznowienia dzieł jego ojca, w tym: Ain nutzliche trostliche und kurtze Underrichtung, wie man sich in disen schwären leüffen der Pestilenz halten solle, które zostały wydane w augsburskiej drukarni Valentina Ottmara.
Zobacz też
Bibliografia
Franciscus Antonius Veith, Bibliotheca Augustana, complectens notitias varias de vita et scriptis eruditorum quos Augusta Vindelica orbi litterato vel dedit vel aluit. Alphabetum (Augsburg 1792, ss. 97-103)
