Ambrosio Film

Ambrosio Film, pierwotnie znana jako Società Ambrosio & C., to włoska wytwórnia filmowa, która została założona w 1906 roku w Turynie przez Arturo Ambrosiego. Była jedną z największych wytwórni wczesnego włoskiego kina.

Historia

Wytwórnia została stworzona w Turynie przez Arturo Ambrosiego w 1906 roku. W 1908 roku otworzyła nowy zespół studyjny. Początkowo zajmowała się produkcją krótkich filmów dokumentalnych i aktualności, a z biegiem czasu zaczęła również tworzyć filmy fabularne. Od 1909 roku jej znakiem rozpoznawczym była seria filmów historycznych serie d’oro („złota seria”), w skład której wchodziły takie tytuły jak Spergiura (1909) i Il granatiere Roland (1911). Wytwórnia zyskała również uznanie dzięki serii komedii z udziałem Marcela Fabre i Ernesto Vasera, a także z aktualności i filmów podróżniczych, komedii z Gigettą Morano, Eleuterio Rodolfim i Camillo de Risą, oraz produkcji naukowych. Zrealizowała także wiele adaptacji literackich, w tym siedem filmów inspirowanych twórczością Gabriela D’Annunzio. W 1908 roku wyprodukowała Ostatnie dni Pompei (org. Gli ultimo giorni de Pompei), film, który stał się pierwszym międzynarodowym hitem włoskiego kina.

W ciągu pierwszego roku działalności wytwórnia stworzyła około 80 filmów, a łącznie z jej studia wyszło około 1400 produkcji.

Wśród współpracowników wytwórni byli Giovanni Vitrotti i Roberto Omegna. Popularnymi aktorami związanymi z Ambrosio byli Alberto Capozzi i Mary Cléo Tarlarini. Wytwórnia zatrudniała znakomitych aktorów, techników oraz scenarzystów.

W 1913 roku wytwórnia otworzyła w Turynie jeden z pierwszych pałaców kinowych we Włoszech.

Ambrosio Film działała także poza granicami Włoch, m.in. w Rosji, Niemczech oraz Stanach Zjednoczonych, gdzie otworzyła swoją filię w 1912 roku.

W trakcie I wojny światowej wytwórnia napotkała problemy finansowe, ponieważ jej studio zostało zajęte przez rząd do produkcji części samolotowych. W rezultacie znacznie zmniejszyła się liczba produkowanych filmów – w 1917 roku powstało jedynie 9 filmów. Po wojnie zrealizowane kosztowne superprodukcje, które miały uratować budżet firmy, okazały się finansowymi porażkami. W 1923 roku Arturo Ambrosio opuścił przedsiębiorstwo, co doprowadziło do wstrzymania produkcji, a w kolejnym roku wytwórnia została zamknięta. Do dzisiaj zachowało się jedynie około 10% jej dorobku filmowego.

Wybrane produkcje

Il carne riconoscente
Marek Licyniusz (org. Marcus Lycinius, 1907)
Antyczna Grecja (org. Antica Grecia, 1908)
Ostatnie dni Pompei (org. Gli ultimo giorni de Pompei, reż. Arturo Ambrosio, Luigi Maggi, 1908)
Neron (1909)
L’ultimo dei Frontignac (1911)
Nozze d’oro (1911)
La vita delle farfarelle (1911)
Tripoli (1912)
La nave dei leoni (1912)
I promessi sposi (1913, adaptacja powieści Alessandro Manzoniego)
Cenere (1916)
La nave (1921)
Teodora (1922)