Ambositrinae
Ambositrinae to podrodzina błonkówek należąca do infrarzędu owadziarek oraz rodziny Diapriidae.
Morfologia
Owady te charakteryzują się niewielkimi rozmiarami. Wśród nich można spotkać gatunki o długich, krótkich oraz brakujących skrzydłach, a także takie, gdzie samce mają długie skrzydła, podczas gdy samice są krótkoskrzydłe lub bezskrzydłe, a niektóre przyjmują formy myrmekomorficzne. Osobniki z redukowanymi skrzydłami często mają także zredukowane lub całkowicie zanikłe przyoczka. Głowa większości gatunków jest hipognatyczna. U samic biczyk czułka składa się z trzynastu członów, natomiast u samców z dwunastu, z czego drugi człon zazwyczaj jest zmodyfikowany. W wielu gatunkach między panewkami czułkowymi występuje wyrostek środkowy. Przednie jamki tentorialne są wyraźnie zaznaczone, a szwy subokularne są nieobecne. Tarczka śródtułowia zazwyczaj ma pojedynczy dołek u podstawy, czasami podzielony pośrodkową przegrodą, która może być wydłużona w kierunku tylnym w postaci żeberka. Mezopleury mają formę dużych, pojedynczych płytek. Pozatułów ma na swojej powierzchni dwa boczne żeberka, a często także żeberko środkowe. Użyłkowanie przedniego skrzydła jest zredukowane, z niezamkniętą komórką radialną, bardzo krótką żyłką marginalną oraz czasami z uwstecznionymi żyłkami kostalnymi. Z wyjątkiem dwóch rodzajów, na metasomie samic można zauważyć pięć tergitów, natomiast na metasomie samców jest ich sześć, ponieważ tergity od drugiego do czwartego są zlane w syntergum. Tergity gastralne mają ostre krawędzie boczne i są gwałtownie zagięte ku dołowi. Drugi sternit metasomy jest znacznie krótszy od trzeciego i oddzielony jest od niego głębokim szwem.
Ekologia i występowanie
Owady te zamieszkują wilgotne i zacienione siedliska, zwłaszcza w wilgotnych lasach strefy umiarkowanej. Preferują bytowanie w warstwie ściółki oraz wśród niskiej roślinności. Przypuszcza się, że wszystkie gatunki są wewnętrznymi parazytoidami muchówek długoczułkich, które rozwijają się w glebie lub grzybach, w tym przedstawicieli bedliszkowatych, przy czym żywiciela potwierdzono jedynie u jednego gatunku.
Podrodzina ta prawdopodobnie ma rodowód gondwański. Większość gatunków występuje w Ameryce Południowej, Australii, Nowej Gwinei oraz Nowej Zelandii, ale znane są także z wysp południowego zachodu Pacyfiku, Afryki i Madagaskaru.
Taksonomia
Takson ten został wprowadzony w 1961 roku przez Lubomíra Masnera. Zalicza się do niego ponad 20 opisanych rodzajów:
