Ambiwalencja w kontekście psychologicznym
Ambiwalencja (intencjonalność dwuwartościowa, pochodząca od łaciny: ambo – obaj oraz valens, valentis – mocny, skuteczny) to postawa, która charakteryzuje się równoczesnym występowaniem zarówno pozytywnego, jak i negatywnego nastawienia do danego obiektu. Przykładem może być uczucie ciekawości i strachu, które odczuwa dziecko w stosunku do nowej osoby w swoim otoczeniu, czy też jednoczesne odczuwanie miłości do rodzica oraz nienawiści z powodu jego fizycznego znęcania się. Ambiwalencja może objawiać się także w formie sprzecznych stwierdzeń (nazywanej ambisentencją) lub podejmowaniem działań, które są ze sobą sprzeczne (określane jako ambitendencja), przy braku świadomości ich sprzeczności. Zjawisko to jest jednym z kluczowych objawów dezintegracji psychicznej obserwowanej w przypadku schizofrenii. Termin ten został wprowadzony do psychiatrii przez Eugen’a Bleuler’a w 1911 roku.
Bibliografia
Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Bilikiewicz A (red.). Wydanie III. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006, s. 685, ISBN 83-200-3388-8.
