Ambit
Ambit (znany również jako obręb, obejście, łac. ambitus – obieg, obwód) to przejście, które powstaje w wyniku przedłużenia naw bocznych i prowadzenia ich wokół prezbiterium za głównym ołtarzem.
Charakterystyka
Ambit oddzielony jest od prezbiterium za pomocą muru lub arkad. Jego początki sięgają średniowiecza, a był on charakterystycznym elementem kościołów pielgrzymkowych. Wprowadzenie ambitu ułatwiało wiernym dostęp do relikwii umieszczonych w głównym ołtarzu. Był szczególnie popularny w okresie romanizmu i gotyku. Często ambit był otoczony zewnętrznym wieńcem kaplic promienistych.
Ambit dwunawowy
W kościołach pięcionawowych, nawy mogły czasami otaczać prezbiterium, tworząc ambit dwunawowy. Przykładem takiej konstrukcji jest pierwotny układ kościoła klasztornego w Henrykowie oraz katedra Notre-Dame w Paryżu. Nawy w ambicie mogły mieć różne wysokości, co ilustruje katedra w Bourges.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 107. ISBN 83-85001-89-1.
Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 281. ISBN 83-01-12365-6.
