Ambicja

Ambicja (łac. ambitio – pragnienie sławy, uznania, poważania; starania, szlachetna duma, poczucie własnej wartości) to postawa jednostki, będąca cechą charakteru, która polega na silnym poczuciu własnej godności, wyrażającym się w stawianiu sobie wymagających celów i dążeniu do ich osiągnięcia (osoba ambitna). Może ona również manifestować się jako chaotyczne pragnienie sławy oraz zaszczytów.

Rozwój ambicji

Ambicja rozwija się już od wczesnego dzieciństwa, stanowiąc istotny element kształtujący wolę, kiedy to przejawia się jako mocna tendencja do samodzielności. Ustabilizowanie ambicji ma miejsce w okresie dojrzewania, gdzie jej formowanie może prowadzić do „przedwczesnej dorosłości” lub, w przypadku zaniedbania, skutkować brakiem wiary w swoje możliwości.

Kwalifikacja moralna

Ambicja może być oceniana z perspektywy moralnej, co sprawia, że w codziennym języku mówi się o ambicji zdrowej oraz chorej. W dzisiejszych czasach ambicja jest analizowana w kontekście psychologii, gdzie klasyfikowana jest jako dążenie (według Alfreda Adlera) lub potrzeba (zgodnie z Abrahamem Maslowem), co odzwierciedla się również w nowoczesnej pedagogice.

Perspektywa Władysława Witwickiego

Władysław Witwicki uznał ambicję za instynkt, co jest związane z jej powszechnością. Według Witwickiego, osoba ambitna nie toleruje „poczucia własnej niemocy” i dąży do wywyższenia się ponad innych. Każde zaspokojenie ambicji wiąże się z odczuwaniem przyjemności oraz „poczuciem siły”.