Ambasadorowie Sabaudii

Księstwo Sabaudii-Piemontu

W początkach XVIII wieku Księstwo Sabaudii-Piemontu, ze stolicą w Turynie, stało się najsilniejszym państwem w Italii. Było jedynym krajem, który mógł prowadzić niezależną politykę, wolną od wpływów zewnętrznych. Władcy Sabaudii, w szczególności Wiktor Amadeusz II, znacząco wzmocnili zarówno armię, jak i dyplomację, umiejętnie balansując między monarchami, podobnie jak Królestwo Prus w Niemczech.

W roku 1743 Sabaudia-Piemont zdobyła Sardynię, co doprowadziło do utworzenia Królestwa Sardynii. Później, w latach 1859–1861, w ramach Risorgimento pod przewodnictwem Camillo Cavour, miała zjednoczyć całą Italię pod rządami swojej dynastii.

Większość sabaudzkich dyplomatów wywodziła się z wpływowych rodzin, takich jak: Simeone, Albati, Agapito, Meaglia, Balbo di Vernone, Manfredi, Barata oraz Lanteri.

Dyplomaci Sabaudii

  • Austria
    • 1691–1708: Ercole Giuseppe Luigi Turinetti, markiz de Prié
    • 1707–1708: Ercole Tommaso Roero
    • 1711: Pietro de Mallarede
    • 1711–1714: Giuseppe Provana di Pralungo
    • 1765?-1769: Lodovico Canale
  • Francja
    • 1699–1704: Carlo Emanuele Balbo di Vernone
    • 1713–1716: Carlo Filippo Perrone di San Martino
    • 1716–1719: Giovanni Francesco Entrement de Bellegarde
    • 1717–1718: Giuseppe Provana di Pralungo
    • 1719–1723: Carlo Emanuele Balbo di Vernone (ponownie – z rangą ambasadora)
  • Hiszpania
    • 1707–1711: Franceco Giuseppe Wicardel de Triviè
    • 1713–1717: Gasparo Maria Morozzo della Rocca
    • 1722–1727: Giuseppe Osorio (asystent ambasadora)
  • Holandia
    • 1703–1713: Ignazio Solaro di Moreta (zm. 1743)
    • 1712–1713: Ignazio Solaro di Moreta II raz
    • 1711–1713: Filippo Nicola Donaudi
  • Szwajcaria
    • 1703–1706: Pietro de Mallarede
  • Watykan
    • 1685–1700: Marcello Gubernatis
    • 1710–1711: Marcello Gubernatis II raz
  • Wielka Brytania
    • 1699–1704: Annibale Maffei
    • 1703–1704: hrabia Lecheraine
    • 1706–1712: hrabia Lecheraine
    • 1711: Ignazio Solaro di Moreta
    • 1713–1715: Franceco Giuseppe Wicardel de Triviè
    • 1716–1719: Giuseppe Piccone della Perosa
    • 1718: Giuseppe Provana di Pralungo
    • 1729–1733: Giuseppe Osorio
    • Victor Emmanuel Taparelli, markiz d’Azeglio (1816-1890)

Linki zewnętrzne

inghist.nl

Przeczytaj u przyjaciół: