Po zjednoczeniu królestw Kastylii i Aragonii w 1469 roku, Hiszpania utrzymywała bliskie relacje z Papiestwem. Jednak w 1760 roku, wysłanie Manuela de Roda jako ambasadora do Rzymu, który nie był kardynałem, stało się sygnałem ochłodzenia tych stosunków.
Ambasadorowie Hiszpanii przy Stolicy Apostolskiej
1570: Antoine Perrenot de Granvelle
1587: Enrique de Guzmán (tam urodził mu się syn Gaspar de Guzmán)
1616–1619: Gaspar de Borja y Velasco, kardynał
1619–1623: Francisco III Fernández de la Cueva y de la Cueva, książę Albuquerque
1628–1631: Manuel de Acevedo y Zúñiga
1631–1635: Gaspar de Borja y Velasco, kardynał (ponownie, nominalnie pozostał ambasadorem aż do swojej śmierci w 1645 roku)
1633: Domingo Pimentel oraz Juan Chumacero Carrillo y Sotomayor, ambasadorowie nadzwyczajni
1638: Manuel de Moura y Corte-Real, 2. markiz de Castel Rodrigo, ambasador nadzwyczajny
1691–1698: Luis Francisco de la Cerda, 9. książę Medinaceli
1698–1699: Francesco del Giudice, kardynał
1699–1709: Juan Francisco Pacheco, książę de Uceda (w imieniu Karola III Hiszpańskiego (Karol VI Habsburg))
1708–1714: Ercole Giuseppe Luigi Turinetti, markiz de Prié (w imieniu Karola III)
1716–1725: Francesco Acquaviva d’Aragona, kardynał
1726–1732: Cornelio Bentivoglio, kardynał
1733–1734: Luis Antonio Belluga y Moncada, kardynał
1734–1747: Troiano Acquaviva d’Aragona, kardynał
1747–1748: Alfonso Clemente de Aróstegui
1748–1760: Joaquín Fernández Portocarrero, kardynał
1760–1765: Manuel de Roda
1765–1772: Tomas Aspurruo
1772–1776: José Moñino, hrabia Floridablanca
1777–1784: Jerónimo Grimaldi
1784–1798: José Nicolás de Azara (poseł w Rzymie już od 1765 roku)
1859–?: Antonio de los Ríos y Rosas
?–1864: Gerardo de Souza
1864–1866: Francisco Javier de Istúriz
1866–1867: Luís José Sartorius y Tapia
1867–1868: Alejandro de Castro y Casal
1870–1876: Visconde d’Oña
1876–1881: Francisco de Cardenas
1881–1889: Alejandro Groizard y Gómez de la Serna
1901–1902: Alejandro Pidal y Mon
1902–1904: José Gutiérrez de Agüera
1904–1905: Manuel Aguirre de Tejada
1905–1906: Rodrigo de Figueroa y Torres
1906–1911: Emilio de Ojeda y Perpiñan
?–1912: Juan Navarro Reverter
1913–1915: Cipriano Muñoz y Manzano, II hrabia de la Viñaza
1915–1917: Fermín Cándido Calbetón y Blanchón
1918–1926: Luis Valera y Délavat, Marqués de Villasinda
1926–1929: Antonio de Magaz
1930–1931: Emilio de Palacios y Fare
1931–1934: Eduardo García Comin
1934–1936: Leandro Pita Romero
1936–1937: Antonio de Magaz
1936–1937: Luis de Zulueta y Escolano
1937–1938: Pablo de Churruca y Dotres
1938–1942: José Yanguas Messia
1942–1945: Domingo de las Bárcenas y Lopez-Mollinedo Mercado
1946–1948: Pablo de Churruca y Dotres
1948–1951: Joaquín Ruiz-Giménez Cortés
1951–1957: Fernando Maria Castiella y Maíz
1957–1962: Francisco Gómez de Llano
1962–1964: José María Doussinague y Texidor
1964–1972: Antonio Garrigues y Diaz Cañabate
1973–1974: Gabriel Martínez de Mata
1974–1976: Gabriel Fernández de Valderrama y Moreno
1976–1977: Gonzalo Fernández de Córdova y Moreno
1977–1980: Angel Sanz Briz
1980–1983: José Puig de la Bellacasa y Urdampilleta
1983–1985: Nuño Aguirre de Cárcer y López de Sagredo
1985–1987: Gonzalo Puente Ojea
1987–1992: Jesús Ezquerra Calvo
1992–1997: Pedro López Aguirrebengoa
1997–2004: Carlos Abella y Ramallo
2004–2006: Jorge Dezcaller de Mazarredo
2006–2011: Francisco Vázquez Vázquez
2011–2012: María Jesús Figa López-Palop
2012–2017: Eduardo Gutiérrez Sáenz de Buruaga
2017–: Gerardo Ángel Bugallo Ottone
Przypisy
Bibliografia
Cezary Taracha, Szpiedzy i dyplomaci. Wywiad hiszpański w XVIII wieku, Lublin 2005, s. 167.
Die apostolische Nachfolge. Das Diplomatische Korps beim Heiligen Stuhl. [dostęp 2018-07-03].
