Ambasada Szwecji w Polsce, znana jako Ambasada Królestwa Szwecji (w języku szwedzkim: Sveriges ambassad i Polen), to szwedzka placówka dyplomatyczna usytuowana w Warszawie przy ulicy Bagatela 3.
Podział organizacyjny
W skład ambasady wchodzi m.in. Biuro Radcy Handlowego oraz Business Sweden (dawniej Szwedzka Rada ds. Handlu, w języku szwedzkim: Exportrådet, a w języku angielskim: Swedish Trade Council), z siedzibą przy ul. Czackiego 7–9.
Historia
Do I wojny światowej
Stałe poselstwo Szwecji miało swoje miejsce w Warszawie w latach 1719–1795.
W ramach relacji bilateralnych Szwecji z Rosją, w Warszawie funkcjonował konsulat szwedzki, m.in. przy ul. Królewskiej 29 (1876–1880), która obecnie nie istnieje, w kamienicy Kazimierza Granzowa przy ul. Marszałkowskiej 64 (1881–1885), również nieistniejącej, przy ul. Marszałkowskiej 41 (1887), obecnie nieistniejącej, w pałacu Blocha przy ul. Marszałkowskiej 154 (1888–1905), który także nie istnieje, czy w budynku Towarzystwa Telefonów „Cedergren” przy ul. Zielnej 37 (1913).
W czasie Unii szwedzko-norweskiej (1814−1905) konsulat reprezentował obie te państwa.
Od 1652 roku Szwecja miała akredytowanego przedstawiciela (rezydenta) lub konsula w Gdańsku, m.in. przy Hundegasse 265, obecnie ul. Ogarna 44 (1839–1844), Hundegasse 124 (1870-1974), Schmiedegasse 27, ul. Kowalska (1876), Heilige-Geist-Gasse 56, ul. św. Ducha (1878), Hundegasse 30 (1880-1886), Poggenpfuhl 3, ul. Żabi Kruk (1888–1890), Brotbankengasse 9, ul. Chlebnicka (1897), Brotbankengasse 19, ul. Chlebnicka (1898), Kohlenmarkt 12, Targ Węglowy (1899–1901), St. Elisabeth-Wall 6, Wały Jagiellońskie (1902–1911), Langer Markt 20, Długi Targ (1912–1936).
Po I wojnie światowej
Polska nawiązała relacje dyplomatyczne ze Szwecją w 1919 roku. Szwecja ulokowała swoje poselstwo w budynku dotychczasowego konsulatu przy ul. Zielnej 37 (1919–1922), a następnie w pałacu Potockich przy ul. Krakowskim Przedmieściu 15 (róg ul. Ossolińskich 4) (1923–1927), przy ul. Królewskiej 3 (1928-1934, budynek nie istnieje) oraz w neorenesansowym pałacyku Szucha/Dowgiałły z 1913 roku w al. Szucha 8 (1935–1938). W latach 1936–1938 Szwecja zainwestowała 600 tys. koron szwedzkich w budowę nowego budynku poselstwa (projekt architekta Curta Björklunda) przy ul. Bagatela 3, który służy ambasadzie do dziś. Wykonawcą inwestycji była firma Dłuski & Puzyna. W 1939 roku obiekt został uszkodzony podczas nalotu niemieckiej Luftwaffe, w wyniku czego zginęło dwóch członków personelu poselstwa. W 1944 roku budynek przeszedł dalszą dewastację oraz częściowe spalenie.
W trakcie wojny polsko-bolszewickiej, w obliczu zagrożenia zajęcia Warszawy, personel poselstwa był okresowo ewakuowany (od początku sierpnia 1920) do Poznania.
Szwecja utrzymywała również:
- konsulat w Wolnym Mieście Gdańsku (do 1945): przy Langer Markt 20 (Długi Targ) (1912–1936), Hansaplatz 2 (nie istnieje, obecnie miejsce popularnego biurowca Zieleniaka) (1938–1942), Stadtgraben 6 (Podwale Grodzkie) (1938–1942),
- wicekonsulat w Katowicach przy ul. Rymera 3 (1938).
W latach 1935–1939 w Warszawie istniała Biblioteka Szwedzka, która w 1939 roku znajdowała się przy ul. Królewskiej 3; budynek ten również nie istnieje.
Po II wojnie światowej
Po II wojnie światowej przywrócono stosunki dyplomatyczne na poziomie poselstw. W 1945 roku poselstwo mieściło się w hotelu Polonia w al. Jerozolimskich 45. Po odbudowie w 1945 roku przeniesiono je do własnego obiektu przy ul. Bagatela. W 1956 roku poselstwo uzyskało status ambasady. Budynek był modernizowany i rozbudowywany w latach 1989 i 1999.
W latach 1945–1954 funkcjonował także konsulat Szwecji w Gdańsku, mieszczący się w Dworze Uphagena przy ul. Grunwaldzkiej 5, z biurem w hotelu Centralnym w Gdyni, przy ul. Starowiejskiej 1. Przez wiele lat w Gdyni działał Dom Marynarza Szwedzkiego (w języku szwedzkim: Svenska sjömanskyrkan i Gdynia), zbudowany w 1936 roku (projekt Stanisława Płoskiego) przy ul. Jana z Kolna 25 (1964–1975–2000). W latach 1998–2008 konsulat generalny znajdował się w Gdańsku przy ul. Chmielnej 101–102. W latach 1948–1993 Szwecja prowadziła również konsulat w Szczecinie, m.in. przy ul. Bolesława Prusa 4 (1960) oraz ostatnio w al. Niepodległości 17 (1991).
Obecnie Wydział Handlowy ambasady wcześniej mieścił się przy ul. Pytlasińskiego 13a (1991–1996), ul. Wołodyjowskiego 74 (2001–2004), ul. Królewskiej 16 (2006–2011), a od 2011 roku znajduje się przy ul. Czackiego 7/9.
Wydział Wizowy był umiejscowiony przy ul. Miłobędzkiej 12 (1991–1993).
Ambasadorzy Szwecji w Polsce po 1918
Zobacz także
Przypisy
Bibliografia
Karol Romer: Zagraniczny korpus dyplomatyczny w Polsce, [w:] Dziesięciolecie Polski Odrodzonej 1918-1928, IKC, Kraków/Warszawa 1928, s. 249-260
Rocznik służby zagranicznej RP, MSZ Warszawa 1938
Michał Haykowski: Szwedzkimi śladami w Polsce (9) – Przy polskim dworze, polonia nr 2/1996 [w:] [1]
Jerzy J. Kasprzycki: Korzenie miasta. Warszawskie pożegnania. Tom I Śródmieście Południowe, Warszawa: Veda, 1996, s. 250, ISBN 83-85584-45-5, OCLC 812695836.
Margit Jonillsson: Bagatela 3, Warszawa, „Kulturvärden” (Wartości kultury) 2001:3, s. 21–25, [in:] [2]
Stosunki dyplomatyczne Polski. Informator. Tom I. Europa 1918-2006, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Archiwum/Wydawnictwo Askon, Warszawa 2007, s. 584, ISBN 978-83-7452-019-5
Andrzej Lek: Korpus dyplomatyczny w Polonia Palace, 17 lipca 2013, [w:] [3]
Linki zewnętrzne
