Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Czeskiej z siedzibą w Pradze

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Czeskiej, znajdująca się w Pradze (cz. Polské velvyslanectví v České republice), stanowi polską misję dyplomatyczną w stolicy Czech.

Podział organizacyjny

Wydział Polityczno-Ekonomiczny

Wydział Konsularny i Polonii, ul. Truhlářská 13–15

Ataszat Obrony

Referat Administracyjno-Finansowy

Instytut Polski w Pradze, Malé náměstí 1

Szkolny Punkt Konsultacyjny im. Św. Jadwigi przy Ambasadzie RP w Pradze (Polská škola při Polském Velvyslanectví), ul. Boleslavova 1/250

Historia

Relacje dyplomatyczne z Czechami zostały nawiązane po odrodzeniu Rzeczypospolitej w 1919 roku.

W czasie międzywojennym Polska posiadała sieć konsulatów w Czechosłowacji, w tym:

  • Bogumin, agencja konsularna (1920–1922)
  • Bratysława, konsulat (1925–1938), konsulat generalny (1938–1939), poselstwo (od 1939 roku)
  • Koszyce, konsulat (1918), wicekonsulat (1922–1924), agencja konsularna (1925–1928), wicekonsulat (1928–1931)
  • Ostrawa, konsulat (1921–1939)
  • Praga, konsulat (1918–1939), konsulat generalny (od 1939 roku)
  • Sewlusz, agencja konsularna (1938–1939)
  • Użhorod, wicekonsulat (1928–1933), konsulat (1934–1938)

Do 29 marca 1990 r. przy Ambasadzie działała Grupa Operacyjna Nr 5 MSW PRL.

Siedziba

W okresie międzywojennym siedziba poselstwa RP znajdowała się w Pałacu Kinskich przy Staroměstské náměstí 11 i 12 (1922–1934), a następnie w Pałacu Fürstenbergów przy Valdstyńskiej 10 (1934–1939). Konsulat ulokowano w Pałacu Portheima na ul. Štefánikovej 68/12 w dzielnicy Praga-Smichov (1922), ul. Štefánikovej 46 (1927), w budynku „U černé růže” przy Na příkopě 12 (1932–1934), Jungmannovej 7 (1936–1939) oraz Švédskej 40 (1939).

Od 1934 roku polska misja dyplomatyczna wynajmuje w Pradze pałac zbudowany u podnóża Hradczan po 1580 roku, który obecny wygląd uzyskał około 1600 roku. Początkowo renesansowy budynek w latach 1743–1747 zyskał cechy barokowe (projekt architektów Jana Blažeja Santini-Aichela, Františka Maxmiliána Kaňki oraz Kiliána Ignáca Dientzenhofera). Właścicielem pałacu od 1714 roku był hrabia z Vrbna, a od połowy XVIII wieku hrabia Václav Kazimír Netolicki z Eisenbergu (Netolický palác), przez rodzinnę Fürstenbergów w latach 1822–1920, co przyczyniło się do obecnej nazwy (Fürstenberský palác). Książę Karl Egon II, protoplasta rodu, był właścicielem huty żelaza w Nižborze, członkiem Królewskiej Akademii Nauk oraz wspierającym finansowo utworzenie Muzeum Narodowego w Pradze (Národní muzeum). W piwnicy prowadził sprzedaż wyrobów metalowych z własnej huty. W 1958 roku obiekt został uznany za zabytek. W okresie międzywojennym mieściło się w nim Ministerstwo Opieki Społecznej, a następnie polskie poselstwo (1934–1939). W czasie II wojny światowej w pałacu zlokalizowany był Zarząd Majątku Fürstenbergów. W 1945 roku poselstwo przeniesiono najpierw do hotelu Ambassador przy pl. Wacława 840/5, a następnie w tym samym roku do przedwojennej siedziby urzędu w pałacu Fürstenbergów, gdzie znajduje się do dziś.

Trwają negocjacje dotyczące uregulowania stanu właścicielskiego pałacu.

Do pałacu przylega także przekształcony w XVII wieku z dotychczasowych winnic Wielki Ogród Fürstenbergów (Velká Fürstenberská zahrada), o powierzchni 1,5 ha, w dużej mierze udostępniony publicznie.

W czasach PRL wiele komórek ambasady znajdowało się również przy pl. Wacława, w tym Wydział Konsularny i Biuro Radcy Handlowego przy Václavské náměstí 49 oraz Polski Ośrodek Kultury i Informacji (Polské informační a kulturní středisko) przy Václavské náměstí 19.

Galeria

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

Květa Křížová, Janusz Szyndler: Fürstenberský palác: velvyslanectví Polské republiky v Praze, Academia, Praha 2000, s. 94, ISBN 80-200-0811-X, 9788020008114

Jerzy J. Bestry: Służba konsularna Drugiej Rzeczypospolitej w Czechosłowacji, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2005, s. 221, ISBN 83-229-2669-3, OCLC 69287294.

Wojciech W. Skóra: Służba konsularna Drugiej Rzeczypospolitej. Organizacja, kadry i działalność, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2006, s. 953, ISBN 83-7441-410-3, ISBN 978-83-7441-410-4, OCLC 169574100.

Stosunki dyplomatyczne Polski. Informator. Tom I. Europa 1918–2006, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Archiwum/Wydawnictwo Askon, Warszawa 2007, s. 584, ISBN 978-83-7452-019-5.

Józef Szymeczek (opr.): Konsulaty RP w przedwojennej Czechosłowacji, Zwrot nr 3/2008, s. 9, [w:] [2]

Linki zewnętrzne

Przeczytaj u przyjaciół: