Ambasada Portugalii w Polsce, znana jako Ambasada Republiki Portugalskiej (port. Embaixada de Portugal na Polónia), to portugalska placówka dyplomatyczna usytuowana w Warszawie przy ul. Ateńskiej 37.
Podział organizacyjny
W skład przedstawicielstwa wchodzą:
- Sekcja Konsularna (port. Secção Consular)
- Biuro Radcy Handlowego i Turystyki – reprezentujące portugalską agencję promocji inwestycji i handlu zagranicznego AICEP-Portugal Global (port. Comércio e Turismo – Agência para o Investimento e Comércio Externo de Portugal AICEP-Portugal Global)
- Instytut Camõesa (port. Instituto Camões)
Siedziba
Przed I wojną światową
W okresie po rozbiorach, Portugalia prowadziła konsulaty w:
- Gdańsku: z siedzibą przy Lastadie 35b, obecnie ul. Lastadia (1897–1900), Milchkannengasse 32, ul. Stągiewna (1902–1909), Langen Markt 19, Długi Targ (1910–1915)
- Warszawie: w pałacu Paca na ul. Miodowej 15 (1892–1902), ul. Włodzimierskiej 8 (1900–1908), ul. Świętokrzyskiej 28 (1909–1913), a budynek ten obecnie nie istnieje; w międzyczasie konsulat został podniesiony do rangi konsulatu generalnego.
Okres międzywojenny
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, Portugalia uznała ją de iure 21 czerwca 1919 roku. Przedstawicielstwo kontynuowało działalność w dotychczasowym budynku konsulatu. Po podniesieniu do rangi poselstwa, placówka mieściła się przy ul. Świętokrzyskiej 28 (1919–1924), następnie przy ul. Senatorskiej 37 (1924–1927), ul. Nowosenatorskiej 2 (1928), obecnie ul. Moliera, ul. Foksal 14 (1930–1937), w pałacu Kronenberga na placu Małachowskiego 4 (1938), który obecnie nie istnieje, oraz w kamienicy przy al. Róż 1 (1939). Portugalia miała swojego ambasadora przy rządzie RP na uchodźstwie do 1945 roku.
W tym okresie Portugalia utrzymywała również konsulaty w:
- Gdańsku: przy Dominikswall 12, Wały Jagiellońskie (1925–1931), w firmie Leo Neumann & Herz AG, Textilwaren-Grosshandlung, Elisabethwall 9, Wały Jagiellońskie (1930), Poggenpfuhl 57, ul. Żabi Kruk (1933–1938), Am Johannisberg 6 (ul. Sobótki) (1939–1940)
- Warszawie: przy ul. Foksal 14 (1928).
Po II wojnie światowej
Portugalia nie uznała Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej, powstałego w wyniku porozumień jałtańskich, i kontynuowała stosunki dyplomatyczne z rządem RP na uchodźstwie, reprezentowanym przez swoich pełnomocników w Lizbonie. W 1967 roku rozpoczęto współpracę gospodarczą z Polską Rzeczpospolitą Ludową, a w 1974 roku nawiązano stosunki dyplomatyczne. Ambasada Portugalii mieściła się w hotelu Forum przy ul. Nowogrodzkiej 24–26 (1975), następnie przy ul. Dąbrowieckiej 19 (1978–1996), ul. Zwycięzców 12 (1996–2003), ul. Francuskiej 37 (2003–2011); od 1 września 2011 roku jej siedzibą jest budynek przy ul. Ateńskiej 37.
W ostatnich latach Wydział Handlowy, reprezentujący ICEP, znajdował się przy ul. Świętokrzyskiej 30 (1990–1996), ul. Koźmińskiej 10 (2001) oraz przy ul. Francuskiej 37 (do 2011).
Przedstawiciele dyplomatyczni Portugalii w Polsce
Posłowie
- Vasco de Quevedo (1923–1930)
- Thomás Ribeiro de Mello (1930–1933)
- César de Sousa Mendes (1933–1939)
- António de Faria (1945)
Ambasadorowie
- António Augusto Coelho (1975–1977)
- António Pinto de Mesquita (1977–1979)
- Manuel Sa Nogueira (1979–1984)
- Luis Nuno da Veiga de Meneses Cordeiro (1984–1989)
- Rui Fernando de Meira Ferreira (1989–1995)
- Manuel António Pacecho Jorge Barreiros (1995–1998)
- Luis Miguel Leonardo da Silva (1998–1999; chargé d’affaires ad interim)
- Álvaro Gil Gonçalves Pereira (1999–2003)
- Maria Margarida Araújo de Figueiredo (2003–2006)
- José Duarte Sequeira e Serpa (2006–2013)
- Maria Amélia Maio de Paiva (2013–)
- Luís Manuel Ribeiro Cabaço (2019–)
Zobacz też
- Ambasada RP w Lizbonie
- b. Konsulat Portugalii w Gdańsku
Przypisy
Bibliografia
Stosunki dyplomatyczne Polski. Informator. Tom I. Europa 1918–2006, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Archiwum/Wydawnictwo Askon, Warszawa 2007, s. 584, ISBN 978-83-7452-019-5
Linki zewnętrzne
Portugalia: 40. rocznica nawiązania stosunków dyplomatycznych
