Amba Gyszien
Amba Gyszien, znana jako „góra książąt”, to płaski i jednocześnie trudno dostępny szczyt położony w północnej Etiopii. W czasach średniowiecznej monarchii etiopskiej była to miejsce, gdzie pod strażą przetrzymywani byli książęta krwi – zarówno aktualni, jak i potencjalni, męscy następcy tronu. Szczyt ten pełnił rolę swoistego luksusowego więzienia, w którym odizolowani od zewnętrznego świata książęta spędzali czas w towarzystwie ksiąg i uczonych.
Historia
Instytucja książęcego więzienia na Amba Gyszien istniała od końca XIII do początku XVI wieku. Zgodnie z legendą, pomysłodawcą tego miejsca był cesarz Bahyr Asseggyd (Jin Asgad), który postanowił uwięzić swoich licznych braci, spiskujących przeciwko niemu. Jednak jeden z braci uprzedził jego zamiary, co doprowadziło do tego, że to on oraz inni męscy członkowie rodziny cesarskiej zostali uwięzieni na tym niedostępnym szczycie. Od tego momentu następni władcy postępowali w podobny sposób z własnymi braćmi i synami. Na Amba Gyszien mieli oni swoje rezydencje, biblioteki oraz towarzystwo uczonych, jednak byli całkowicie odsunięci od spraw politycznych. Nie mogli opuszczać szczytu ani kontaktować się z otaczającym światem, chociaż ten drugi zakaz był prawdopodobnie często łamany. Na przykład przyszły cesarz Zara Yaqob Kuestantinos I, który spędził na Amba Gyszien niemal połowę swojego życia (około 30 lat), w chwili objęcia tronu był nie tylko doskonale wykształcony, ale także świetnie orientował się w sprawach politycznych i społecznych cesarstwa. Książęta mogli opuścić górę jedynie wtedy, gdy mieli zostać cesarzami, lecz wielu z nich spędzało tam całe życie lub opuszczało szczyt w podeszłym wieku.
Szczyt Amba Gyszien, ze względu na swoje walory obronne, był również wykorzystywany jako królewski skarbiec. Funkcję tę stracił, gdy w 1540 roku wojska muzułmańskie po kilku próbach ostatecznie zdobyły to miejsce.
Bibliografia
Andrzej Bartnicki, Joanna Mantel-Niećko: Historia Etiopii. Wrocław: Ossolineum, 1987, s. 73-74. ISBN 83-04-02152-8.
