Amazoniec ekwadorski (Amazonius elenae)
Amazoniec ekwadorski, znany również jako Amazonius elenae, to gatunek pająka należący do infrarzędu ptaszników oraz rodziny ptasznikowatych. Jego naturalnym habitatem jest północna część Ameryki Południowej.
Taksonomia
Po raz pierwszy gatunek ten został opisany w 1994 roku przez Güntera Schmidta, nosząc nazwę Tapinauchenius elenae. Opis oparty był na pojedynczej wylince samicy, a jako miejsce typowe wskazano Tenę w ekwadorskiej prowincji Napo. W 2018 roku Martin Hüsser przeniósł ten gatunek do rodzaju Pseudoclamoris. W 2022 roku Yeimy Cifuentes i Rogéiro Bertani dokonali jego redeskrypcji, uznając go za gatunek typowy nowego rodzaju Amazonius.
Morfologia
Samice tego gatunku osiągają długość ciała wynoszącą około 50 mm oraz rozpiętość odnóży do około 120 mm, podczas gdy długość ciała samców wynosi do 40 mm. Samice mają odcień od rudopomarańczowego do jasnobrązowego, a samce są brązowe. Obie płci charakteryzują się złocistobrązowym owłosieniem oraz różowobiałymi obrączkami na goleniach i nadstopiach. Karapaks jest dłuższy niż szerszy, z lekko wyniesioną częścią głowową, szerszym wzgórkiem ocznym oraz głębokimi jamkami i wyraźnymi rowkami tułowiowymi. Oczy pary przednio-środkowej znajdują się na tej samej wysokości co oczy pary przednio-bocznej, a oczy tylno-bocznej są umiejscowione bardziej z przodu niż pary tylno-środkowej. Nadustek nie występuje. Szczękoczułki mają od 9 do 10 ząbków na przednich krawędziach, a w przednio-brzusznych częściach występują różnorodne długie i krótkie szczecinki strydulacyjne. Kolejność par odnóży od najdłuższej do najkrótszej u samicy to: IV, I, II, III, natomiast u samca odnóża czwartej i pierwszej pary są tej samej długości. Stopy wszystkich par odnóży oraz nadstopia dwóch pierwszych par mają całkowite skopule, nadstopia pary ostatniej mają skopule zajmujące tylko odsiebną ćwiartkę długości, a pary trzeciej mają skopule zajmujące odsiebną ½ u samicy i odsiebne ⅔ u samca.
Samce posiadają na goleniach pierwszej pary odnóży apofizy (haki) goleniowe składające się z dwóch gałęzi, gdzie przednio-boczna jest mniejsza z kolcem na boku, a tylno-boczna jest większa z kolcem na wierzchołku; za gałęzią tylno-boczną znajduje się okrągły guzek. Nogogłaszczki samców mają kulisty bulbus z niewielkim subtegulum, które jest około 3,6 razy dłuższe od tegulum. W części dosiebnej są proste, natomiast w odsiebnej mocno zakrzywione, zwężające się ku szczytowi embolusy. Genitalia samicy mają dwie całkowicie odseparowane, długie spermateki z wielopłatowymi wierzchołkami.
Ekologia i występowanie
Gatunek ten jest neotropikalny i występuje w Ekwadorze oraz w stanach Acre, Amazonas i Rondônia w północno-zachodniej Brazylia. Jest ptasznikiem nadrzewnym, który zamieszkuje szczeliny kory, dziuple oraz próchnowiska.
Hodowla
Dorosły osobnik wymaga pionowego terrarium o minimalnych wymiarach 25×25×30 cm, z elementem wystroju, który umożliwia mu budowę gniazda. Zaleca się utrzymywanie temperatury w zakresie 26–28°C w ciągu dnia i 23–26°C w nocy oraz wilgotności na poziomie około 80%. Preferowane jest karmienie owadami ruchliwymi. Proces rozmnażania jest dość prosty, jednak może dochodzić do agresji ze strony samca lub kanibalizmu seksualnego. Samica zazwyczaj produkuje kokon jajowy po około 80 dniach od kopulacji, a pierwsze stadium rozwojowe młodych pojawia się w nim po około 25 dniach.
