Amazasp Babadżanian

Amazasp Babadżanian, ormiański: Համազասպ Խաչատուրի Բաբաջանյան, rosyjski: Амазасп Хачатурович Бабаджанян (urodzony 5 lutego?/18 lutego 1906 w wiosce Czardachły, rejon Şəmkir; zmarł 1 listopada 1977 w Moskwie) był radzieckim dowódcą wojskowym narodowości ormiańskiej. Pełnił funkcję głównego marszałka wojsk pancernych ZSRR. Był weteranem II wojny światowej, a także wojny zimowej.

Biografia

W 1925 roku rozpoczął służbę w Armii Czerwonej. W 1929 roku ukończył Zakaukaską Szkołę Piechoty, która znajdowała się wówczas w Tyflisie (dzisiejsze Tbilisi). Brał udział w II wojnie światowej, w tym w wojnie zimowej w latach 1939–1940. Od sierpnia 1944 do maja 1945 roku dowodził 11 Gwardyjskim Korpusem Pancernym. 18 marca 1945 roku pod jego dowództwo trafiła 1 Warszawska Brygada Pancerna im. Bohaterów Westerplatte. 26 kwietnia 1944 roku otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego, a 11 lipca 1945 roku został mianowany generałem majorem wojsk pancernych. Uczestniczył w walkach o Poznań oraz Gdynię. W trakcie starć w rejonie Gdyni, jako pułkownik, dowodził 11 Gwardyjskim Korpusem Pancernym. Dwukrotnie odniósł ciężkie rany – w 1943 roku podczas bitwy pod Kurskiem oraz w kwietniu 1945 roku w Berlinie. Od 1969 roku, aż do swojej śmierci, pełnił rolę dowódcy radzieckich wojsk pancernych. 29 kwietnia 1975 roku został awansowany na stopień głównego marszałka wojsk pancernych ZSRR.

W latach PRL Rada Narodowa Gdyni przyznała mu tytuł honorowego obywatela miasta. Jednak 22 września 2004 roku Rada Miasta Gdyni odebrała mu to odznaczenie.

Awanse

  • generał major wojsk pancernych – Uchwała Rady Komisarzy Ludowych nr 1683 z 11 lipca 1945;
  • generał porucznik wojsk pancernych – Uchwała Rady Ministrów ZSRR nr 2050 z 3 sierpnia 1953;
  • generał pułkownik wojsk pancernych – Uchwała Rady Ministrów ZSRR nr 1634 z 28 grudnia 1956;
  • marszałek wojsk pancernych – Uchwała Rady Ministrów ZSRR nr 2060-VII z 28 października 1967;
  • główny marszałek wojsk pancernych – Uchwała Rady Ministrów ZSRR nr 1467-IX z 29 kwietnia 1975.

Ordery i odznaczenia

  • Złota Gwiazda Bohatera ZSRR (1944)
  • Order Lenina (czterokrotnie)
  • Order Rewolucji Październikowej
  • Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie)
  • Order Suworowa I klasy
  • Order Kutuzowa I klasy
  • Order Suworowa II klasy
  • Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
  • Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie)
  • Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy
  • Medal 100-lecia urodzin Lenina
  • Medal „Za obronę Moskwy”
  • Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
  • Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
  • Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
  • Medal „Za zdobycie Berlina”
  • Medal „Za wyzwolenie Warszawy”
  • Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”
  • Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
  • Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
  • Order Czerwonego Sztandaru (Mongolia)
  • Medal 50-lecia Mongolskiej Rewolucji Ludowej (Mongolia)
  • Medal 30-lecia Zwycięstwa nad Militaryzmem Japonii (Mongolia)
  • Medal 30-lecia Zwycięstwa nad Chałchin-Goł (Mongolia)
  • Medal 40-lecia Zwycięstwa nad Chałchin-Goł (Mongolia)
  • Medal 50-lecia Mongolskiej Armii Ludowej
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (Polska)
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (Polska)
  • Medal Za umacnianie braterstwa broni (Czechosłowacja)
  • Odznaka Braterstwa Broni (Polska)

Przypisy

Bibliografia

Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.

biografia w jęz. ros.

Przeczytaj u przyjaciół: