Amarante (Q99)
Amarante (Q99) to francuski oceaniczny okręt podwodny z okresu I wojny światowej oraz międzywojnia, będący szóstą jednostką zamówioną w typie Amphitrite. Został zwodowany 11 listopada 1915 roku w stoczni Arsenal de Toulon, a następnie przebudowany w Hawre na podwodny stawiacz min. Okręt wszedł do służby w Marine nationale pod koniec wojny, we wrześniu 1918 roku. Operował głównie na Morzu Śródziemnym, a z floty został skreślony w 1925 roku.
Projekt i budowa
Okręt Amarante został zamówiony w ramach programu rozbudowy floty francuskiej z 1909 roku. Jego projekt opracował inżynier Julien Hutter, wprowadzając udoskonalenia do wcześniejszych konstrukcji typu Clorinde.
Budowa Amarante miała miejsce w Arsenale w Tulonie. Stępkę jednostki położono w 1912 roku, a po zwodowaniu 11 listopada 1915 roku, okręt został przetransportowany do Hawru w celu przebudowy na podwodny stawiacz min. Do służby przyjęto go we wrześniu 1918 roku, nadając mu numer burtowy Q99.
Dane taktyczno–techniczne
Okręt Amarante był średniej wielkości oceanicznym okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej. Jego wymiary to: długość całkowita 53,9 metra, szerokość 5,4 metra oraz zanurzenie 3,3 metra. Wyporność wynosiła 440 ton na powierzchni i 610 ton w zanurzeniu. Na powierzchni okręt napędzany był przez dwa dwusuwowe silniki wysokoprężne MAN (produkowane na licencji przez francuską firmę Indret), generujące moc 800 koni mechanicznych (KM). Pod wodą okręt był napędzany przez dwa silniki elektryczne Nancy o łącznej mocy 700 KM. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał na osiąganie prędkości 13 węzłów na powierzchni oraz 9,5 węzła w zanurzeniu. Zasięg wynosił 1300 Mm przy prędkości 10 węzłów na powierzchni oraz 100 Mm przy 5 węzłach pod wodą.
Okręt był wyposażony w osiem zewnętrznych wyrzutni torped kal. 450 mm: dwie na dziobie oraz sześć w systemie Drzewieckiego, z zapasem 8 torped. Dodatkowo, okręt dysponował systemem stawiania min Normand-Fenaux, w którym miny były przechowywane w pionowych szybach umieszczonych w zbiornikach balastowych na śródokręciu. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło działo pokładowe kal. 75 mm M1897 L/35.
Załoga Amarante składała się z 29 oficerów, podoficerów i marynarzy.
Służba
Okręt Amarante był aktywny na Morzu Śródziemnym. Wspólnie z awizem Engageante brał udział w testach hydrofonu Walser. Jednostka została skreślona z listy floty w 1925 roku.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.). Brak numerów stron w książce.
Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.). Brak numerów stron w książce.
Ivan Gogin: AMPHITRITE submarines (1915-1918). Navypedia. [dostęp 2017-02-22]. (ang.).
Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1. Brak numerów stron w książce.
Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.). Brak numerów stron w książce.
Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2017-02-22]. (ang.).
