Amandus Acker
Amandus Acker (urodzony 24 kwietnia 1848 w Weyersheim, zmarły 30 marca 1923 w Knechtsteden) był alzackim działaczem misyjnym w Afryce, który odegrał kluczową rolę jako pionier i założyciel niemieckiej prowincji Spiritian.
Jego najważniejszym osiągnięciem życiowym było przywrócenie do Niemiec spirytanów, redemptorystów oraz lazarystów. Te zgromadzenia były w czasie kulturkampfu prześladowane z powodu ich bliskiego pokrewieństwa z jezuitami.
Życiorys
Amandus Acker pochodził z ubogiej rodziny rolników. W młodym wieku stracił rodziców i został wychowany przez spokrewnionego lekarza, który nie pozwalał mu na naukę z powodu wady wymowy. Dzięki wsparciu swojej starszej siostry, w 1867 roku młody Amandus wstąpił do Towarzystwa Misyjnego Ducha Świętego pod Opieką Niepokalanego Serca Maryi (znanego jako Spirytanie – CSSp). Osiem lat później, w 1875 roku, otrzymał święcenia kapłańskie.
W latach 1875–1894 pracował jako misjonarz na Zanzibarze, a następnie powrócił do Niemiec, gdzie skutecznie doprowadził do uchwały znoszącej zakaz działalności niektórych zakonów.
W 1895 roku założył dom misyjny w Knechtsteden, a na cześć jego osiągnięć w 1931 roku w kościele klasztornym zainstalowano dzwon noszący jego imię.
Acker zajmował się również kwestiami pracy przymusowej w koloniach, nawołując do zniesienia niewolnictwa oraz do tworzenia szkół i szpitali dla lokalnej ludności. Podczas I wojny światowej aktywnie starał się o pomoc dla prześladowanych w Turcji Ormian.
Na końcu swojego życia Amandus Acker został sparaliżowany w wyniku udaru i cierpiał na problemy ze wzrokiem. Zmarł w Wielki Piątek 1923 roku w wieku 75 lat.
Bibliografia
- Michał M. Jagusz Michał M., Acker Amandus, [w:] Encyklopedia katolicka, t. 1, Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 1989, s. 59, ISBN 83-86668-00-8.
- Lambert Dohmen CSSp: Acker, Amandus. W: Nowa niemiecka biografia (NDB). Tom 1, Duncker & Humblot, Berlin 1953, ISBN 3-428-00182-6, s. 34 i nast. [dostęp: 2023-12-29].
