Amalryk II de Lusignan (ur. 1145, zm. 1 kwietnia 1205 w Akce) był królem Cypru w latach 1194–1205 oraz królem Jerozolimy od 1198 do 1205 roku.
Życiorys
Amalryk był Francuzem, drugim dzieckiem Hugona VIII, hrabiego Lusignan, oraz starszym bratem Gwidona de Lusignan. W latach 60. XII wieku dołączył do ojca i brata w wyprawie do Ziemi Świętej. Został wygnany z Poitou przez Ryszarda Lwie Serce, po zabiciu Patryka z Salisbury, pierwszego earla Salisbury. Do Palestyny dotarł około roku 1174, a jego brat najprawdopodobniej przybył nieco później. Amalryk ożenił się z Eschiwą, córką Baldwina z Ibelinu, i rozpoczął służbę u Agnieszki z Courtenay, żony Reginalda z Sydonu. Agnieszka była matką króla Baldwina IV. Według Proibelińskiej Kroniki Ernoul, Amalryk miał być kochankiem Agnieszki, ale bardziej prawdopodobne jest, że Agnieszka i jej syn usiłowali osłabić jego pozycję w rodzinie Ibelin i ograniczyć jego wpływy.
Krótko po 22 kwietnia 1179 Amalryk został mianowany konstablem Jerozolimy. W 1180 Gwidon ożenił się z owdowiałą starszą siostrą Baldwina IV, Sybillą, a w 1186 został królem Jerozolimy. Amalryk walczył razem z bratem w bitwie pod Hittin w 1187, a po przegranej obaj zostali wzięci do niewoli. W 1194, po śmierci Gwidona, który nie miał dzieci, Amalryk objął tron Cypru jako Amalryk I. Jego koronacja miała miejsce w Nikozji 22 września 1197. Po śmierci żony Eschiwy, w październiku ożenił się z Izabelą, przyrodnią siostrą Sybilli i Baldwina IV, wówczas królową Jerozolimy. Dzięki temu małżeństwu Amalryk stał się królem Jerozolimy i został koronowany w Akce w styczniu 1198.
W 1198 zawarł pięcioletni pokój z muzułmanami, wykorzystując wewnętrzne konflikty pomiędzy bratem a synami Saladyna o władzę i terytoria. Pokój ten został naruszony przez obie strony, ale w 1204 został przedłużony o kolejne sześć lat.
Amalryk zmarł w wyniku przejedzenia rybą na krótko przed śmiercią swojej drugiej żony, Izabelli. Istnieją również spekulacje, że mógł zostać otruty. Został pochowany w katedrze Św. Zofii w Nikozji. Po jego śmierci Cypr przeszedł w ręce jego najstarszego syna z Eschiwą, podczas gdy Jerozolima przypadła najstarszej córce Izabeli z jej wcześniejszego małżeństwa z Konradem de Montferrat.
Małżeństwa i potomstwo
Amalryk najpierw ożenił się z Eschiwą z Ibelinu (ślub w 1174) i miał z nią sześcioro dzieci:
- Burgundia (1178–1210), która poślubiła Waltera Montbéliard,
- Gwidon (zmarł młodo),
- Jan (zmarł młodo),
- Hugon I, król Cypru (1194–1218),
- Helvis (1190–1217), która poślubiła Eudesa Dampiere, lorda Chargey-le-Grey, a następnie Rajmunda-Roupena z Antiochii,
- Alix (Alicja), zmarła młodo.
W 1198 ożenił się z Izabelą, królową Jerozolimy, i miał z nią troje dzieci:
- Sybillę Lusignan (1198-1230), która poślubiła króla Małej Armenii, Leona II,
- Melisendę Lusignan (1200 – zm. po 1249), która 1 stycznia 1218 poślubiła Boemunda IV Jednookiego z Antiochii,
- Amalryka (1201– zm. 2 lutego 1205, Akce).
