Amalia González Caballero de Castillo Ledón (urodzona 18 sierpnia 1898 lub 1902 w San Jerónimo, Santander Jiménez w stanie Tamaulipas, zmarła 3 czerwca 1986 w Meksyku) była meksykańską pisarką, nauczycielką oraz dyplomatką.
Życiorys
Była córką Vincente I. Gonzáleza i Maríi Caballero. Kształciła się w Escuela Normal para Señoritas w Ciudad Victoria, a także w Conservatorio Nacional na Narodowym Uniwersytecie Autonomicznym Meksyku. Wyszła za mąż za Luisa Castillo Ledóna, z którym miała troje dzieci: Luisę, Beatriz i Gabrielę. W 1918 roku rozpoczęła pracę jako nauczycielka języka hiszpańskiego i deklamacji w Escuela Normal para Señoritas w Ciudad Victoria, a także pracowała jako statystka w biurze edukacji w Tamaulipas. Następnie, w latach 1925–1929, była zatrudniona w Escuela Normal para Varones w mieście Meksyk.
W 1929 roku była członkinią rady narodowej ds. opieki nad dziećmi, a w 1930 roku założyła komitet opieki nad dziećmi w Tepic. Od 1929 roku była również częścią komitetu mecenasów orkiestry symfonicznej w mieście Meksyk. W 1933 roku została kierowniczką biura ds. edukacji w Dirección General de Acción Cívica w mieście Meksyk oraz członkinią komitetu konsultacyjnego do spraw teatru i kina. W 1945 roku pełniła rolę doradczyni w Konferencji Narodów Zjednoczonych jako przedstawicielka delegacji meksykańskiej. Była przewodniczącą Comedia Mexicana oraz Club International de Mujeres, a także członkinią Unión Mexicana de Autores i Pan American League. Jako pierwsza kobieta w historii weszła do meksykańskiego gabinetu ministerialnego, obejmując stanowisko podsekretarza kultury w Ministerstwie Edukacji Publicznej (SEP).
Mieszkała przy Calle Colima 286 w mieście Meksyk.
Twórczość
Amalia napisała wiele artykułów prasowych oraz:
- Cuando las hojas caen (1929)
- Cubos de noria (1934)
Przypisy
