Amajak Nazarietian

Amajak Markarowicz Nazarietian (ros. Амаяк Маркарович Назаретян, ur. 29 listopada 1889 w Tbilisi, zm. 30 października 1937) był radzieckim działaczem partyjnym.

Życiorys

Nazarietian urodził się w rodzinie ormiańskich kupców. W 1905 roku przystąpił do SDPRR, a w latach 1909-1911 studiował na Wydziale Prawnym Uniwersytetu Petersburskiego, jednak studia te nie zostały ukończone. W 1911 roku został aresztowany i skazany na zesłanie do Tbilisi, a następnie wyemigrował do Szwajcarii. W 1913 roku powrócił do Rosji. W okresie 1917-1918 był członkiem Tbiliskiego Komitetu SDPRR(b) oraz od października 1917 do 1918 członkiem Kaukaskiego Krajowego Komitetu SDPRR(b). Od czerwca 1918 do lutego 1919 pełnił funkcję ludowego komisarza pracy Terskiej Republiki Radzieckiej oraz zastępcy przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych tej republiki. Od października 1918 był także członkiem Terskiej Obwodowej Komisji Mobilizacyjnej Rady Obrony Północnego Kaukazu.

W 1919 roku został sekretarzem Kaukaskiego Krajowego Komitetu RKP(b). Następnie, od 25 maja 1920 do 21 marca 1921, był członkiem Kaukaskiego Biura KC RKP(b), a od 3 sierpnia 1920 członkiem Prezydium tego biura. W 1921 roku pełnił rolę ludowego komisarza sprawiedliwości oraz ludowego komisarza finansów Komitetu Rewolucyjnego Gruzji, a także sekretarza KC Komunistycznej Partii (bolszewików) Gruzji. Od 22 sierpnia 1921 do 18 lutego 1922 był członkiem Kaukaskiego Biura KC RKP(b), a od 3 listopada 1921 do 18 lutego 1922 sekretarzem odpowiedzialnym tego biura. Od marca 1922 do grudnia 1923 kierował Biurem Sekretariatu KC RKP(b), a od grudnia 1923 do 1924 był kierownikiem Działu Partyjnego Redakcji „Prawdy”.

W latach 1924-12 stycznia 1928 pełnił funkcję II sekretarza Zakaukaskiego Krajowego Komitetu RKP(b)/WKP(b). Od maja 1924 do czerwca 1927 był przewodniczącym Zakaukaskiej Krajowej Komisji Kontrolnej RKP(b)/WKP(b) i równocześnie ludowym komisarzem inspekcji robotniczo-chłopskiej ZFSRR. Od 31 maja 1924 do 26 stycznia 1934 był członkiem Centralnej Komisji Kontrolnej RKP(b)/WKP(b). Od 2 czerwca 1924 do 18 grudnia 1925 był zastępcą członka, a od 1 stycznia 1926 do 26 stycznia 1934 członkiem Prezydium Centralnej Komisji Kontrolnej RKP(b)/WKP(b). W latach 1928-1930 był przewodniczącym Zakaukaskiej Krajowej Komisji Kontrolnej WKP(b), a równocześnie ponownie ludowym komisarzem inspekcji robotniczo-chłopskiej ZFSRR. W okresie od maja 1930 do listopada 1931 był przewodniczącym Uralskiej Obwodowej Komisji Kontrolnej WKP(b). Od listopada 1931 do lutego 1934 był członkiem Kolegium Ludowego Komisariatu Inspekcji Robotniczo-Chłopskiej ZSRR, a od 11 lutego 1934 do 27 czerwca 1937 członkiem Komisji Kontroli Radzieckiej przy Radzie Komisarzy Ludowych ZSRR, jednocześnie pełniąc funkcję kierownika Grupy Administracyjnej tej komisji oraz będąc członkiem jej Biura.

27 czerwca 1937 został aresztowany, a 29 października 1937 skazany na śmierć przez Wojskowe Kolegium Sądu Najwyższego ZSRR, oskarżony o udział w kontrrewolucyjnej organizacji terrorystycznej, a następnego dnia został stracony. 22 lutego 1956 został pośmiertnie zrehabilitowany.