Amadou Hampâté Bâ
Amadou Hampâté Bâ (w polskich materiałach również jako Amadou Hampate Ba, ur. 1901 w Bandiagara w Mali, zm. 15 maja 1991 w Abidżanie, na Wybrzeżu Kości Słoniowej) był malijskim pisarzem oraz etnologiem.
Od 1942 roku pełnił rolę dyrektora Francuskiego Instytutu Czarnej Afryki (fr. Institut Français d’Afrique Noir) w Bamako, a później objął stanowisko ministra pełnomocnego Mali w Wybrzeżu Kości Słoniowej.
Hampâté Bâ prowadził długoletnie badania nad historią i kulturą Mali, co zaowocowało wieloma publikacjami poświęconymi tym zagadnieniom.
Po uzyskaniu przez Mali niepodległości w 1960 roku, założył w Bamako Instytut Nauk Humanistycznych i reprezentował swój kraj na forum UNESCO. W 1962 roku został wybrany do rady wykonawczej UNESCO, a w 1966 roku przyczynił się do ujednolicenia systemu transkrypcji języków afrykańskich.
Po zakończeniu kadencji w UNESCO, skoncentrował się na pracy naukowej i pisarskiej. Osiedlił się w Abidżanie, gdzie zajmował się klasyfikacją zachodnioafrykańskiej literackiej tradycji ustnej.
W polskim przekładzie ukazały się mniejsze dzieła pisarza, w tym opowiadanie Fulbej i Bozo, które znalazło się w antologii Na południe od Sahary, wydanej w Warszawie w 1967 roku.
