Amadeusz z Portugalii

Amadeusz z Portugalii (urodzony około 1420 roku w Ceucie; zmarł 10 sierpnia 1482 roku w Mediolanie) był portugalskim franciszkaninem, który stał się reformator-założycielem odłamu amadeitów oraz błogosławionym w Kościele katolickim.

Życiorys

Amadeusz z Portugalii przyszedł na świat w 1420 roku, a jego siostrą była Beatrycze z Silvy. W 1444 roku wstąpił do zakonu jako hieronimita, jednak postanowił dołączyć do franciszkanów po doświadczeniu wizji ze świętym Franciszkiem. Został przyjęty do zakonu w 1452 roku i służył w Asyżu, gdzie zyskał przydomek Portugalski lub Hiszpański, a także w Mediolanie na dworze Sforzów. W 1459 roku został wyświęcony na kapłana. W 1469 roku założył klasztor Matki Boskiej Królowej Pokoju, jednak papież Paweł II zakazał mu oddzielać się od macierzystego zakonu, mimo że miał wielu naśladowców, którzy cenili jego duchowość i pokorę. Kiedy papieżem został jego przyjaciel, kardynał della Rovere (jako Sykstus IV), wezwał Amadeusza do Rzymu. Tam otrzymał tytuł papieskiego spowiednika i założył dom na wzgórzu Janikulum. Następnie udał się w drogę do Mediolanu, gdzie zapadł na zdrowiu. Zmarł 10 sierpnia 1482 roku, pozostawiając po sobie opinię świętości. Jego odłam amadeitów został ostatecznie rozwiązany w 1568 roku przez papieża Pius V. Jego najważniejszym dziełem było Apocalypsis nova, które stanowi dialog z Gabrielem Archaniołem na temat prawd wiary. Jest czczony w Kościele katolickim jako błogosławiony.