Amadeici – gałąź franciszkanów, która została włączona do obserwantów w 1517 roku i obecnie nie istnieje.
Historia
Amadeici, jako odłam reformowanych franciszkanów, powstali w 1464 roku dzięki działalności Amadeusza Silvy. Ich pierwszym miejscem osiedlenia był klasztor Santa Maria in Bressanoro w Castelleone w Lombardii. Zezwolenie na przejęcie tego klasztoru otrzymali od generała franciszkanów na prośbę mediolańskiej księżniczki Bianki Marii Visconti. Do reformy Amadeusza dołączyli franciszkanie z innych klasztorów, co doprowadziło do powstania kustodii w strukturach zakonu franciszkańskiego. Po protestach braci, którzy obawiali się rozłamu w zakonie, papież Paweł II bullą Inter caetera desiderabilia z 22 maja 1470 roku zadecydował o zniesieniu reformy. Jednakże następny papież, Sykstus IV, który popierał reformę amadeicką, wezwał amadeitów do Rzymu i umożliwił im osiedlenie się w klasztorze przy kościele San Pietro in Montorio. Sykstus uznał reformę w bulli Pastoris aeterni z 24 marca 1472 roku.
Bullą Ite et vos z 29 maja 1517 roku papież Leon X przyłączył amadeitów do obserwantów. Stare konwenty amadeickie cieszyły się pewną autonomią aż do 23 stycznia 1568 roku, kiedy to papież Pius V bullą Beati Christi salvatoris podporządkował wszystkich amadeitów pod władzę ministrów prowincjalnych regularnej obserwancji.
