Alvin Smith

Alvin Smith (ur. 11 lutego 1798 w Tunbridge, zm. 19 listopada 1823 w Palmyrze) był amerykańskim rolnikiem oraz cieślą, a także bratem Josepha Smitha, założyciela ruchu świętych w dniach ostatnich (mormonów). Pochodził z rodziny emigrantów z Wysp Brytyjskich, którzy osiedli na terenach dzisiejszych Stanów Zjednoczonych w XVII wieku. Był drugim synem Lucy Mack Smith i Josepha Smitha seniora, odgrywając ważną rolę w rodzinnej gospodarce. Zmarł młodo, mając zaledwie 25 lat, a jego wpływ na rozwój doktryn mormońskich oraz kultu świątynnego jest wyraźnie zaznaczony w historii świętych w dniach ostatnich oraz w zewnętrznych analizach mormońskiego kanonu.

Życiorys

Pochodzenie

Przodkowie Alvina po stronie ojca przybyli do Ameryki w pierwszej połowie XVII wieku. Robert Smith, pierwszy przedstawiciel rodziny na kontynencie amerykańskim, osiedlił się w Bostonie w 1638 roku. Z kolei ze strony matki Alvin miał korzenie szkockie. John Mack, jego przodek, urodził się w Inverness i wyemigrował do Salisbury w Massachusetts w 1669 roku, a ostatecznie osiedlił się w Lyme w Connecticut. Dziadek Alvina, Asael Smith, brał udział w amerykańskiej wojnie o niepodległość.

Rola w życiu rodziny

Alvin Smith przyszedł na świat w Turnbridge w hrabstwie Orange w stanie Vermont. Był drugim synem Lucy Mack i Josepha Smitha seniora oraz pierwszym z ich dzieci, które dożyło wieku dorosłego. W młodym wieku często zmieniał miejsce zamieszkania z rodziną i uczęszczał do szkoły w Palmyrze.

Odgrywał istotną rolę w rodzinie, wspierając ją w trudnych czasach. Wcześnie podjął pracę w zakładzie ciesielskim, aby pomóc w zdobyciu funduszy na zakup ziemi w Farmington w hrabstwie Ontario w stanie Nowy Jork. Był zaangażowany w budowę rodzinnego domu w Manchesterze, również w Nowym Jorku, a także w spłatę długów rodzinnych. Cieszył się szacunkiem rodziny, wspierając swojego młodszego brata w jego religijnej działalności.

Śmierć

Alvin zmarł w Palmyrze na skutek powikłań związanych z bólem brzucha, prawdopodobnie spowodowanych zapaleniem wyrostka robaczkowego. Jego śmierć została przyspieszona przez przedawkowanie kalomelu. Na łożu śmierci poprosił swojego brata, aby ten uczynił wszystko, by zdobyć płyty, które według wierzeń świętych w dniach ostatnich stały się podstawą Księgi Mormona.

Alvin zmarł bez chrztu, był zaręczony z nieznaną kobietą, która prawdopodobnie nigdy nie wyszła za mąż, twierdząc, że nie znajdzie nikogo, kto mógłby dorównać Alvinowi.

Pochówek

Alvina pochowano na cmentarzu Jonathan Swift Memorial w Palmyrze. Pogrzeb, który prowadził prezbiteriański pastor Benjamin Stockton, odbył się w Western Presbyterian Church w Palmyrze i przyciągnął wielu żałobników z okolic. Żałobnicy składali kondolencje rodzinie, co potwierdziła Lucy Smith. Pastor miał jednak inne zdanie.

William Smith, jeden z braci Alvina, wspomniał, że duchowny podczas kazania zasugerował, iż Alvin, nie będący członkiem żadnego Kościoła, mógł trafić do piekła. Joseph Smith senior zareagował na te słowa negatywnie. Jego reakcja jest trudna do jednoznacznego ustalenia, ale wiadomo, że po śmierci brata przestał uczęszczać do żadnego z pobliskich kościołów. Rodzina Smithów stała się celem plotek, w tym oskarżeń o ekshumację ciała Alvina, co w owym czasie uznawano za haniebne. W odpowiedzi na te oskarżenia, Smithowie zamieścili ogłoszenie w gazecie „Wayne Sentinel”, informując, że Joseph Smith senior wraz z sąsiadami odwiedził grób Alvina i potwierdził, że jego ciało pozostało nienaruszone.

Miejsce w rodzinnej pamięci

Rodzina zachowała silne wspomnienia o Alvinnie. Pod koniec 1825 roku, około dwóch lat po jego śmierci, Joseph wyznał rodzicom, że planuje się ożenić, odczuwając samotność po stracie brata. Jego pierwszy syn, który urodził się i zmarł 15 czerwca 1828 roku, został prawdopodobnie nazwany na cześć Alvina.

Jednakże nie wszystkie źródła potwierdzają jednoznacznie, że dziecko nosiło imię Alvin. Na nagrobku dziecka w Harmony widnieje inskrypcja „Pamięci niemowlęcia, syna Josepha i Emmy Smith 15 czerwca 1828”. Niektórzy krewni zapisali niemowlę w rodzinnej Biblii jako Alvin, ale Emma Smith później stwierdziła, że dziecko nigdy nie miało tego imienia.

Joseph Smith senior, w ostatnich chwilach życia, stwierdził, że widzi Alvina. Don Alvin Smith, wnuk Josepha Smitha i jedno z dziewięciorga dzieci Alexandra Hale Smitha, również został nazwany na cześć Alvina.

Kopia Manuscript History of the Church należąca do Josepha Smitha miała odręczną adnotację „Pamięci Alvina Smitha”. Alvin zmarł 19 listopada 1823 roku, w swoim dwudziestym piątym roku życia.

Rola w ewolucji doktrynalnej mormonizmu

Pomimo że jego przedwczesna śmierć miała miejsce przed formalnym założeniem kościoła, Alvin Smith jest kluczową postacią w zrozumieniu niektórych aspektów mormońskiej teologii, w tym nauki o trzech królestwach chwały. Joseph Smith miał go zobaczyć w wizji, którą otrzymał 21 stycznia 1836 roku podczas rytuałów przygotowawczych do poświęcenia świątyni w Kirtland. Wizja ta przedstawiała Alvina w królestwie celestialnym, w towarzystwie jego żyjących rodziców, mimo że zmarł on przed przywróceniem kapłaństwa i bez ważnego chrztu. Zapis tej teofanii nie został od razu uznany za część mormońskiego kanonu, a włączono go dopiero podczas Konferencji Generalnej w kwietniu 1976 roku jako dodatek do Perły Wielkiej Wartości. Od 1981 roku stanowi część Nauk i Przymierzy jako 137. rozdział.

Wizja ta była pierwszym doktrynalnym wskazaniem na to, że osoby, które zmarły bez możliwości usłyszenia i zaakceptowania Ewangelii, mogą to uczynić w świecie duchów. W ten sposób Alvin wpłynął na kult świątynny oraz obrzęd chrztu za zmarłych, który wprowadzono w 1840 roku. Istnieje prawdopodobieństwo, że Alvin był jednym z pierwszych ochrzczonych w ten sposób. W dniach 13 i 14 września 1840 roku Joseph Smith oznajmił swojemu umierającemu ojcu, że święci mogą teraz być chrzczeni za zmarłych. Joseph Smith senior zażądał, aby Alvin został ochrzczony niezwłocznie. Nie ma dokładnych zapisów dotyczących daty tego obrzędu, ale jeśli życzenie umierającego ojca zostało spełnione, mogło to mieć miejsce w połowie września 1840 roku. Alvin ponownie został ochrzczony w 1841 roku, prawdopodobnie po ukończeniu i poświęceniu chrzcielnicy w świątyni w Nauvoo, a w obu przypadkach osobą chrzczoną w zastępstwie był Hyrum Smith.

Obecność w mormońskiej kulturze

Alvin Smith jest również obecny w mormońskiej kulturze popularnej. W filmie „Joseph Smith: Prophet of the Restoration” z 2005 roku w rolę Alvina wcielił się David Nibley. Imię Alvin jest popularne wśród mormonów w kontekście imion męskich. Cykl powieści fantasy autorstwa Orsona Scotta Carda „Opowieści o Alvinie Stwórcy” zdradza widoczne inspiracje historią ruchu świętych w dniach ostatnich, w tym postacią Alvina Smitha. W tych utworach pojawia się także Kryształowe Miasto, nawiązujące do wizji Josepha Smitha z 1836 roku, w której zobaczył Alvina.

Rola Alvina w zewnętrznej analizie mormońskiego kanonu

Alvin jest również analizowany w kontekście zewnętrznych badań mormońskiego kanonu. Niektórzy badacze dostrzegają jego obecność w Księdze Mormona, próbując umiejscowić ją w ramach psychobiografii Josepha Smitha. Inni sugerują, że Alvin mógł być pierwowzorem brata Jereda, kluczowej postaci w Księdze Etera. Jego początkowa rola przywódcza w migracji Jereda na starożytny kontynent amerykański jest porównywana do pierworodnego statusu Alvina w rodzinie Smithów. Późniejsze przejęcie tronu przez Orihaha, najmłodszego syna Jereda, symbolizuje przejęcie przywództwa przez Josepha Smitha.

W okolicznościach śmierci Alvina dostrzegano paralele do historii otrucia Lehontiego zapisanej w 47. rozdziale Księgi Almy. Wydarzenia, które doprowadziły do pozyskania i przetłumaczenia tekstu Księgi Mormona, również były interpretowane z odniesieniem do Alvina. Coroczne wizyty Josepha Smitha na wzgórzu Kumorah w latach 1823-1827 były postrzegane jako próba radzenia sobie z poczuciem winy za śmierć brata. Dalsze spekulacje dotyczące Alvina łączą jego imię z imieniem Nefiego, pierwszego nefickiego króla.

Przypisy

Bibliografia

Samuel Brown. The „Beautiful Death” in the Smith Family. „BYU Studies Quarterly”. 45 (4), s. 121–150, 2006. ISSN 2167-8472.
Alexander L. Baugh. “‘For This Ordinance Belongeth to My House’: The Practice of Baptism for the Dead Outside the Nauvoo Temple. „Mormon Historical Studies”. 3 (1), s. 47–58, 2002. Ensign Peak Foundation. ISSN 1535-1750.
Richard E. Bennett. “Line upon Line, Precept upon Precept”: Reflections on the 1877 Commencement of the Performance of Endowments and Sealings of the Dead. „Brigham Young University Studies Quarterly”. 44 (2), s. 38-77, 2005. Brigham Young University. ISSN 2167-8472.
William Davis. Reassessing Joseph Smith Jr.’s Formal Education. „Dialogue: A Journal of Mormon Thought”. 49 (4), s. 1-58, 2016. Dialogue Foundation. ISSN 1554-9399.
Robert D. Anderson. The Conquest of Humiliation : A Psychobiographical Inquiry into the Book of Mormon–Characters and Chronology. „The John Whitmer Historical Association Journal”. 33 (1), s. 154-169, 2013. John Whitmer Historical Association. ISSN 0739-7852.
William D. Morain. Joseph Smith—Fantasies and their Origins. „The John Whitmer Historical Association Journal”. 33 (1), s. 170-183, 2013. John Whitmer Historical Association. ISSN 0739-7852.
Ronald V. Huggins. From Captain Kidd’s Treasure Ghost to the Angel Moroni: Changing Dramatis Personae in Early Mormonism. „Dialogue: A Journal of Mormon Thought”. 36 (4), s. 17-42, 2003. Dialogue Foundation. ISSN 1554-9399.
Bill Shepard. Review: Untitled Reviewed Work: United by Faith: The Joseph Sr. and Lucy Mack Smith Family by Kyle R. Walker. „The John Whitmer Historical Association Journal”. 28, s. 295-300, 2008. John Whitmer Historical Association. ISSN 0739-7852.
Ronald E. Romig. Alexander H. Smith: Remembering a Son of Joseph and Emma Smith. „Journal of Mormon History”. 37 (2), s. 1-58, 2011. ISSN 0194-7342.
Alan Goff. Dan Vogel’s Family Romance and the Book of Mormon as Smith Family Allegory. „Review of Books on the Book of Mormon”. 17 (2), s. 321-400, 2005. Brigham Young University. ISSN 2168-3719.