Batyskaf Alvin
Alvin to podwodny pojazd zaprojektowany do realizacji badań naukowych oraz działań ratunkowych, który został skonstruowany w 1964 roku przez oceanografa Allyna Vine’a z Woods Hole Oceanographic Institution. Obsługiwany jest przez jednego pilota oraz dwóch naukowców.
Batyskaf Alvin ma zdolność do osiągania głębokości sięgających 6500 m, może rozwijać prędkość 5,8 węzła i pozostawać pod wodą przez 24 godziny.
Nazwa batyskafu stała się inspiracją dla nazewnictwa rodziny Alvinellidae oraz rodzaju Alvinella (np. Alvinella pompejana), które zostały odkryte pod koniec lat 70. XX wieku na głębokości 2500 m w tzw. głębinowych „ogrodach róż” oraz „oazach” dna oceanicznego, takich jak ekosystemy kominów hydrotermalnych ryftu płyty pacyficznej w rejonie Wysp Galapagos oraz osiowej części Grzbietu Wschodniopacyficznego. W badaniach brali udział m.in. Jack Corliss, Tjeerd H. van Andel oraz Jack Donnelly.
W 1966 roku Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych wykorzystała batyskaf Alvin do akcji wydobycia bomby wodorowej z głębokości 853 m u wybrzeży Hiszpanii, w pobliżu miejscowości Palomares.
Zobacz też
- Katastrofa lotnicza pod Palomares
- DSRV 1 Mystic
