Artur Virgílio Alves Reis, znany jako Alves dos Reis (ur. 8 września 1896 w Lizbonie, zm. 9 czerwca 1955 tamże), był portugalskim przestępcą, który został skazany za fałszowanie pieniędzy, dokumentów oraz liczne oszustwa. Jest on odpowiedzialny za jedno z największych oszustw finansowych w historii, które miało miejsce przeciwko Banco de Portugal w 1925 roku.
Życiorys
Narodziny i wyjazd do Angoli
Urodził się we wrześniu 1896 roku w dość ubogiej rodzinie. W 1914 roku, mając zaledwie 18 lat, wyjechał do Angoli w poszukiwaniu lepszych możliwości finansowych, po tym jak firma jego ojca zbankrutowała. Porzucił studia inżynierskie, a następnie ożenił się z Marią Luísą Jacobetti de Azevedo, członkinią zamożnej rodziny. W Angoli popełnił swoje pierwsze przestępstwa, w tym fałszowanie dyplomów inżyniera budownictwa, elektryka i mechanika, wymyślając fikcyjną nazwę szkoły z Oksfordu oraz korzystając z czeków bez pokrycia.
Powrót do Lizbony
W 1922 roku powrócił do Lizbony, gdzie podjął pracę u importera amerykańskich samochodów, defraudując przy tym sto tysięcy dolarów. Został aresztowany, ale po dwóch miesiącach wyszedł na wolność. W 1925 roku opracował plan wielkiego oszustwa, które polegało na wprowadzeniu na rynek ponad 100 milionów escudo, wykorzystując do tego fałszywe dokumenty. W swoim przedsięwzięciu korzystał z pomocy wielu współpracowników, jednak nie wszyscy byli świadomi całego planu, przez co nie wszyscy zostali później skazani.
Aby zrealizować swoje przestępstwo, sporządził fikcyjną umowę, według której Banco de Portugal zlecało druk banknotów. Sfałszował podpis i uzyskał zatwierdzenie dokumentu przez konsulaty Wielkiej Brytanii, Niemiec oraz Francji. Następnie przetłumaczył umowę na język francuski i sfałszował podpisy administracji Banco de Portugal. Te sfałszowane dokumenty umożliwiły mu rozpoczęcie produkcji nielegalnych banknotów o nominale 500 escudo w dużych ilościach. Pierwsza dostawa fałszywych banknotów zaczęła krążyć w lutym 1925 roku. Wspólnicy pomagali w transporcie banknotów z Anglii do Portugalii. Alves dos Reis postanowił założyć własny bank, Angola e Metrópole, w którym ulokował część nielegalnie zdobytych pieniędzy. W celu jego założenia sfałszował licencję oraz inne dokumenty.
W 1925 roku Alves dos Reis zainwestował również w nabycie Palácio do Menino de Ouro (obecnie siedziba British Council w Lizbonie), kilku farm oraz floty taksówek. Posiadał także około 10 000 z 45 000 akcji Banco de Portugal. Działalność jego banku, Angola e Metrópole, wzbudziła podejrzenia władz portugalskich, ponieważ udzielał on wielu pożyczek na niskie oprocentowanie, mimo bardzo małej liczby depozytów. W grudniu 1925 roku doprowadziło to do rozpracowania jego oszustwa i oskarżenia Alves dos Reisa oraz jego współpracowników. Po aresztowaniu próbował sfałszować kolejne dokumenty, które miały świadczyć o zaangażowaniu Banco de Portugal w oszustwo. Gdy ta próba się nie powiodła, usiłował popełnić samobójstwo. Spędził w więzieniu aż do 1945 roku.
Wpływ na rządy w Portugalii
Kwota 100 milionów escudo była równowartością około jednego procenta ówczesnego produktu krajowego brutto Portugalii, co oznacza, że wprowadzenie tych pieniędzy na rynek miało znaczący wpływ na gospodarkę kraju. Oszustwo Alves dos Reisa, obok machinacji koncernów tytoniowych, zdominowało debatę w portugalskim parlamencie w 1926 roku. Niektórzy politycy sugerowali, że w oszustwo mogły być zaangażowane władze portugalskie. Oskarżenia o korupcję w polityce i codziennym życiu były wykorzystywane przez prasę oraz przez całe spektrum polityczne w okresie powojennym, co przyczyniło się do spadku zaufania do władz Pierwszej Republiki Portugalskiej i ostatecznie doprowadziło do obalenia rządu oraz wprowadzenia Narodowej Dyktatury w 1926 roku.
Przypisy
