Alternator Alexanderssona
Alternator Alexanderssona (znany również jako prądnica Alexandersona czy generator Alexandersona) to wynalazek Ernsta Alexandersona, który jest alternatorem o wysokiej częstotliwości i dużej mocy. Stanowi on kluczowy element w nadajnikach radiowych dużej mocy, które były wykorzystywane w początkowym okresie rozwoju technologii radiowej.
Początki alternatora
Pierwszy tego rodzaju alternator został skonstruowany przez Alexandersona na zlecenie Fessendena w 1904 roku. Dzięki temu urządzeniu, Fessenden przeprowadził swoje pierwsze transmisje głosu i muzyki w 1906 roku. Alternatory te były budowane na częstotliwości sięgającej do 200 kHz (fale długie) i mogły osiągać moce rzędu kilkuset kW. W latach 20. XX wieku zostały one jednak zastąpione przez lampy elektronowe.
Zachowana stacja radiowa
Obecnie jedyną działającą radiostacją z alternatorem Alexandersona jest Radiostacja Varberg w Grimeton, która została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jest uruchamiana kilka razy w roku i nadaje okolicznościowe teksty kodem Morse’a na częstotliwości 17,2 kHz. Jej bliźniaczą stacją była Transatlantycka Centrala Radiotelegraficzna w Babicach, która została zniszczona przez Niemców w 1945 roku.
Bibliografia
- Radiostacja Varberg w Grimeton: First alternator for Fessenden. [dostęp 2012-01-10].
- James E. Brittain. Electrical Engineering Hall of Fame: Ernst Alexanderson. „Proc. IEEE”. 92, s. 1216-1219, 2004. DOI: 10.1109/JPROC.2004.828999.
Linki zewnętrzne
Strona o nadajniku w Babicach: [1]
